Inhoud - Langs de linken kom je rechtstreeks bij het vermelde bericht

- Bericht 44 van 26/12/2024 - Arrest Kamer van Inbeschuldigingstelling mbt overdracht 475 Adriaenssensdossiers aan het Opvangpunt kerk.
- Bericht 43 van 03/12/2024 - Ter info aan de deelnemers van de ontmoetingsdag van 07/12/2024 voor slachtoffers van seksueel misbruik in de kerk
- Bericht 42 van 03/12/2024 - Bijdrage voor de Herdenkingsdag van 18/12/2024
- Bericht 41 van 03/12/2024 - Verzoek tot overdracht van de 475 Adriaenssensdossiers aan het Opvangpunt kerk - KI van 21/11/2024
- Bericht 40 van 27/05/2024 - Belgaverslag van de tussenkomst voor de federale nderzoekscommissie, van 27/11/2023 zoals verschenen in HLN van 27/11/2003
- Bericht 39 van 26/05/2024: Herneming verslag in De Standaard van 18/08/2010 met de vraag tot teruggave van de 475 in beslaggenomen meldingen/dossiers van slachtoffers aan de kerkelijke commissie Adriaenssens
- Bericht 38 van 26/05/2025:  Toelichting en aanbevelingen in opvolging van de Overleggroep slachtoffers-kerk uitgesproken op 27/11/2023.
- Bericht 37 van 17/04/2024: 3de overweging tav de Hoge Raad voor Justie nav hun verslag van het Bijzonder Onderzoek 'Kelk'.
- Bericht 36 van 16/04/2024: Verslag Bijzonder Commissie Kelk van de Hoge Raad van Justitie (.pdf document, opent in een apart scherm)
- Bericht 35 van 19/01/2024: Op 19/01/2024 werd het Luik "Ketenaanpak" behandeld in twee sessies voor de onderzoekscommissie. Dat zou het laatste luik zijn, voor dit van de HRJ, zo lezen we in DWM van 18/01/2023. Gaat er nog verslag gedaan worden van de 1.546 slachtoffers die zich voor erkenning naar de kerkelijke opvangpunten gericht hebben?
- Bericht 34 van 13/01/2024: Concretisering van de vraag tot opmaak van een centrale registratie unieke slachtoffers en daders van seksueel misbruik in de kerk. Excel-tabel in bijlage.
- Bericht 33 van 09/01/2024: onder ede afgelegde verklaring en aanbevelingen tav de parlementaire onderzoekscommissie op 27/11/2023 met overzicht priesters/broeders per bisdom 1950-2022.
- Bericht 32 van 06/01/2024: Brief aan Rik Devillé:"Ik ben een slachtoffer van misbruik en ik voel me wél gehoord door de kerk", lezersbrief in De Standaard van 05/01/2024.
- Bericht 31 van 22/12/2023: Leo Neels brengt helderheid in gans de onnodige en onnuttige heisa rond Godvergeten
- Bericht 30 van 21/12/2023. Johan Leman op FB 20/12/2023: "Is doel de afbouw van subsidiëring van levensbeschouwingen?" en reactie van Jan Hertogen:"Geen zuilenstrijd maar de liquidatie van de unieke buffer in België van christelijk en publiek initiatief zonder winstoogmerk ten behoeve van commercialisering, markt en winst"
- Bericht 29 van 15/12/2023. Mail van Jan Hertogen aan 'degeestverruimen@onderzoekscommissie.be'.
Onderwerp: Coördinatrice kerkelijke opvangpunten, hoorzitting Vlaanderen - zie ook weergave op youtube - Vlaamse hoorzitting - 01/12/2023
- Bericht 28 van 28/11/2023. Inleiding van Jan Hertogen in opvolging van de Overleggroep slachtoffers-kerk voor de parlementaire onderzoekscommissie op 27/11/2023.
- Bericht 27 van 04/11/2023. De 112 personen die in 34 sessies van de Bijzondere Commissie seksueel misbruik in de kerk gehoord werden in 2010/2011 worden hieronder opgelijst.
- Bericht 26 van 27/10/2023. Hierbij de tekst, aangeboden als opinie aan De Standaard op 26/10/2023 en dit als reactie op de zoveelste recuperatie, zonder 'dossier', door Rik Devillé van het misbruik in het Gentse Jezuïetencollege, en de 30 tot 50 slachtoffers per dader .
- Bericht 25 van 25/10/2023. Antwoord van het Vlaams Audiovisueel Fonds op de vragen zoals vermeld in - Bericht 22 met 10 bijlagen.
- Bericht 24 van 22/10/2023.Heb de generiek nog eens bekeken van Godvergeten-4 en er een printscreen van gemaakt. Archiefdozen ten onrechte met KU Leuven en KADOC gelabeld.
- Bericht 23 van 22/10/2023. Misleiding of bedrog? Op blz 285 van het boek van Devillé INVDV van 2019 staat dat alle dossiers met 9.074 documenten aan KADOC van de KULeuven werden overgedragen. Dat is nooit gebeurd.
- Bericht 22 van 22/10/2023. Mail van 14/10/2023 aan het Vlaams Audiovisueel Fonds, met de vraag een kopie van het goedekeuringsdossier Godvergeten te krijgen.
- Bericht 21 van 22/10/2023. Linken naar de twee cassatiearresten die volledig conform zijn en de onafhankelijkheid van de rechtspraak bevestigen tav gelijk wie in deze door alle media, betrokkenen en observators gevolgde rechtsgang
- Bericht 20 van 09/09/2023. Iedereen is precies een beetje moe of zijn ze het moe, dat Devillé en Van Steenbrugge er in geslaagd zijn om behoudens de 14 slachtoffers van Godvergeten, alle andere slachtoffers in de doofpot te stoppen en de publieke opinie en de parlementairen te misleiden. Het journalistiek verslag van 24/06/2015, vijf jaar na de start van Operatie kelk geeft daar duidelijkheid over.
- Bericht 19 van 29/09/2023. Een wat langer bericht met alles op een rij wat Godvergeten, de vergeten slachtoffers van de commissie Adriaenssens en de mogelijke misleiding van Vlaams en Federaal parlement betreft.
- Bericht 18 van 26/09/2023. Kende Walter Van Steenbrugge de wet niet? Loopt hij nu hopeloos achterop met z'n boek, in z'n interview in Touché met Fried'l Lesage en met Vandenhoute op radio 1. Ook in Godvergeten natuurlijk,
- Bericht 17 van 23/09/2023. Hoe lang gaan media nog meehuilen met de wolven in het bos? Wanneer gaan de slachtoffers ook recht gedaan worden in media, of zijn ook daar de journalistieke, professionele en ethische codes weggevallen?
- Bericht 16 van 23/09/2023. Hierbij de mail aan Peter Casteels van Knack waarin ik enkele overwegingen maakte bij z'n interview met Devillé, "Een kerk betreedt u op eigen risico. Het recht geldt daar niet". Een opwarmertje voor het boek van Van Steenbrugge?
- Bericht 15 van 21/09/2023. 'Brief aan de paus' was het boek dat 2017 Marc Van Gheluwe schreef, omdat geen enkel onderliggende kerkelijke instantie oor had naar z'n verhaal, en gans z'n familie, als een pooier die er geen financieel maar sociaal-maatschappelijk voordeel uit haalde, Van Gheluwe onbeperkt z'n gang heeft laten gaan.
- Bericht 14 van 21/09/2023. Een reactie op de kolom in DM van Marc Koenen, DM van 21/09/2023
- Bericht 13 van 20/09/2023.Voor wie het spoor bijster is na alle prietpraat over Godvergeten
- Bericht 12 van 18/09/2023. Ibbe Daniëls maakt in Humo duidelijk dat het hen er om te doen is de subsidiëring van de katholieke kerk te stoppen, elk klein verzet telt! En de andere godsdiensten, betoelaging ook maar afschaffen? En de grondwet?
- Bericht 11 van 18/09/2023. John De Wit, oud gerechtsjournalist van de GvA geeft verslag van de hoorzittingen (2011) en de non-aanbreng van Van Steenbrugge en de groep Mensenrechten in de kerk. Vor wie het fijne wil weten.
- Bericht 10 van 16/09/2023. Er mag geen misverstand over bestaan, het was 'Mensenrechten in de kerk' en niet 'Misbruik in de kerk'
- Bericht 09 van 14/09/2023. Niet de kerk is verstard, wel het merendeel van reacties op Godvergeten.
- Bericht 08 van 13/09/2023. Wie wordt er beter van de anti-kerkelijke hetze op kap van de slachtoffers?
- Bericht 07 van 12/09/2023. Twee  (archief)websites die enige chronologische info bevatten mbt Operatie kelk en hoe de slachtoffers in de steek werden gelaten, en de indertijd opgerichte Overleversbeweging door Lieve Halsberghe.
- Bericht 06 van 10/09/2023 op FB: Peter Adriaenssens geeft voor het eerst duiding bij de ramp van Operatie kelk
- Bericht 05 van 09/09/2023 op FB, de kerk geeft de nuance
- Bericht 04 van 08/09/2023, opmerking bij de post VSA Advocaten op FB
- Bericht 03 van 07/09/2023. Reactie advocaat Van Steenbrugge op de berichten 1 en 2 verspreid als BuG 536
- Bericht 02 van 07/09/2023 - Voorstelling nieuw boek Van Steenbrugge over Operatie kelk
- Bericht 01 van 06/09/2023 - De 481 vergeten slachtoffers
- Boek Dirk Tieleman Operatie kelk + bespreking

*
*   *

- Bericht 44 van 26/12/2024 - Arrest Kamer van Inbeschuldigingstelling mbt overdracht 475 Adriaenssensdossiers aan het Opvangpunt kerk.

Link naar het arrest van het KIB van 19/12/2025. De vraag van Mia Deschamphelaere, verantwoordelijke voor het Opvangpunt kerk waarbij ons als burgerlijke parti hebben bij aangesloten wordt ongegrond en ontoegankelijk verklaart. Begrijpe wie kan, van wereldvreemdheid en schuldig verzuim van het gerecht gesproken. Het KIB beschouwt de Opvangpunten van de kerk niet als voortzetting van de door hen vernietigde commissie Adriaenssens, dus de meldingen van deze 475 slachtoffers én hun daders hebben het eeuwige leven in de doofpot, de ene in de doofpot van de griffie, de ander, de daders dus hebben de volle vrijheid om hun ding te doen, en als ze overleden zijn om in de herinnering voort te leven als weldoenende kerkheren, en dit alles dank zij de actie op instigatie van RD en WVS, die nu nog altijd blaten over een marginaal neveneffect van deze in scène gezette inbeslagnames bij Adriaenssens, waarvan de 475 eerste melders definitief in de doofpot gestopt zjjn, de échte godvergetenen. Zien of de Raadkamer van 13/01/2025 tot andere conclusies komt als ze een oordeel moeten vellen over de eindvordering van het openbaar ministerie. Zij zullen zich ook moeten uitspreken over onze vordering en besluiten om een onderzoek te openen naar de dubieuze rol van onderzoeksrechter De Troy en naar het schenden van de privacy van ondermeer m'n melding bij Adriaenssens en 474 anderen door de advocatengroep van WVS.

- Bericht 43 van 03/12/2024 - Ter info aan de deelnemers van de ontmoetingsdag van 07/12/2024 voor slachtoffers van seksueel misbruik in de kerk:

- Bericht 42: Aanbreng Herdenkingsdag 18/11/2024 met oa evaluatie van de aanbevelingen van 27/11/2024 tav de parlementaire onderzoekscommissie.
- Bericht 41: Motivering en besluiten van de Overleggroep slachtoffers-kerk tav de Kamer van Inbeschuldigingstelling van 21/11/2024 voor overdacht 475 Adriaenssensdossiers aan het Opvangpunt kerk, uitspraak op 19/12/2024
- Bericht 38: Aanbrengt van 27/11/2024 voor de parlementaire onderzoekscommissie door de Overleggroep slachtoffers-kerk, met oa telling priesters en religieuzen per bisdom 1950-2022 en aanbevelingen voor de kerk.
- Bericht 34: Registratieschema slachtoffers en daders op een tijdslijn en locaties onderscheiden naar religieuze organisatie en bisdom.

- Bericht 42 van 03/12/2024 - Bijdrage voor de Herdenkingsdag van 18/12/2024, evenwel niet uitgesproken wegens lattijdige toezegging de dag zelf.

"Aan wel toegezegde personen en organisaties voor de Herdenkingsdadg.

Dank voor jullie inspanningen om, weliswaar tevergeefs, de Overleggroep slachtoffers-kerk mee voor te dragen om op de Herdenkingsdag vandaag, 18/11/2024 het woord te voeren en een evaluatie te maken van haar aanbevelingen zoals op 27/11/2023 voor de parlementaire onderzoekscommissie naar voorgebracht. Dank om deze evaluatie aan de organisatoren, de sprekers, deelnemers en geïnteresseerden over te maken. Elkeen kan ze verder consulteren, samen met de bijlagen, op de blog van de overleggroep www.npdoc.be/kelk.

Zonder volledig te zijn, hieronder een stand van zaken van de initiatieven en resultaten van de inspanningen van de Overleggroep slachtoffers-kerk om recht te doen aan de erkenning, herstel en tegemoetkoming van de kerk aan de slachtoffers van seksueel misbruik in pastorale relaties, en aan allen voor wie de kerk inspanningen doet om cfr de opvangpunten van de kerk ook andere sectoren minstens tot gelijkaardige erkenning en tegemoetkoming te brengen.

 1. Op de vraag tot indexering van de tegemoetkomingen zoals voorgesteld door de Bijzondere parlementaire commissie van 2010/2011 wordt positief ingegaan, dwz de tegemoetkomingen worden met 33% verhoogd (index 2024 tav 2011). De Overleggroep slachtoffers-kerk had zich in deze zin ook gericht tot mevr. Vanmorgen, algemeen verantwoordelijke ACV, om hierin de berekeningen te doen.

2. De vraag van de Overleggroep slachtoffers-kerk aan Dhr Van Gorp, verantwoordelijke voor de Christelijke Mutualiteit en voorzitter van de vereniging van alle mutualiteiten van België, om zowel de kerkelijke vertegenwoordiging als de Overleggroep slachtoffers-kerk uit te nodigen voor een beraad over technische toekenningsmodaliteiten door het RIZIV en de Vlaamse zorgdiensten, waarbij de kerk zou instaan voor een aanvullende kostendekking waar erkende slachtoffers van seksueel misbruik voor onbepaalde duur beroep op kunnen doen, is doorgegaan.  De aanwezigen, ondermeer de technische specialisten en vertegenwoordigers in het RIZIV en de zorgdiensten van de Vlaamse overheid zijn geïnformeerd en geïnstrueerd om deze vraag te onderzoeken en operationeel te maken.

3. De Overleggroep slachtoffers-kerk heeft de ‘risicokans’ berekend voor seksueel misbruik voortgaande op de telling van aantallen priesters en religieuzen per bisdom in de katholieke jaarboeken tussen 1950 en het laatste beschikbare jaar waarin elke pastorale werker nominatief gerepertorieerd werd. Een overzicht per bisdom werd bezorgd aan de mailinglijst van Overleggroep slachtoffers-kerk. Dit schema met opgave van aantal priesters en religieuzen per jaar is het carcan waartegen de daders en slachtoffers van seksueel misbruik kunnen in beeld gebracht worden.

4. Voortgaande op het door de Werkgroep Mensenrechten in de kerk gepubliceerde schema van door hen geregistreerde slachtoffers en daders met detail per congregatie werd een algemeen schema opgemaakt waarbinnen elke instantie met informatie over slachtoffers en daders dit kan aanvullen met de eigen beschikbare gegevens. Aan Manu Keirse van Dignity is gevraagd alle bij de arbitragecommissie en opvangpunten beschikbare informatie over slachtoffers en daders toe te voegen en jaarlijks te publiceren. De dossiers van de arbitragecommissie blijven echter, door een politieke beslissing, 30 jaar gesloten en de vrijgegeven informatie bij erkenning en tegemoetkoming is uiterst beperkt. Het vrijgeven van deze informatie en de  verwerking ervan door een onafhankelijke instantie is van een hoge prioriteit. Door de Overleggroep slachtoffers-kerk werd ook beklemtoond dat alle dossiers mbt gerechtelijke opvolging en vonnissen uit het verleden, alle door de kerk zelf behandelde en opgevolgde meldingen van seksueel misbruik (zie oa het beginoverzicht opgemaakt door Dignity), de dossiers van toenmalig commissievoorzitster Lieve Halsberghe (31), de dossiers die door Rik Devillé (115) in juni 2010 vrijwillig werden overgemaakt aan het gerecht, en deze van de (nietig verklaarde) inbeslagnames en nog niet vrijgegeven 475 Adriaenssensdossiers, alsook de individueel geregistreerde meldingen bij Rik Devillé, dienen toegevoegd aan dit algemeen schema, met opgave van slachtoffer, dader, eerste melding, jaar en plaats. Bij de publicatie van het overzicht van de opvangpunten kerk stelt de Overleggroep slachtoffers-kerk vast dat hierop geen vooruitgang werd geboekt, ook niet bij het schematisch in beeld brengen, met opgave van aantal per religieuze orde of per bisdom voor priesters.

5. De Overleggroep slachtoffers-kerk heeft er recent op aangedrongen bij de kerkelijke instanties om bij het gerecht het ‘beslag’ op te heffen waarmee de 475 Adriaenssensdossiers nog altijd ter griffie liggen. Het eerste spreken in volle vertrouwen van 475 slachtoffers bij psychiater Adriaenssens werd op 24/06/2010 bruusk gebroken en geschonden. Professor Adriaenssens had in de anderhalve maand waarin hij werkzaam mocht zijn, 60 slachtoffers kunnen opvolgen, met onmiddellijke confrontatie van de daders met wat zij aangericht hadden. Voor de andere 415 was enkel de wetenschap weggelegd dat de daders als burgerlijke partij alle dossiers konden inkijken, zo ook elke advocaat die zich namens andere slachtoffers toegang kon geven tot alle dossiers, wat een advocatenbureau gedurende twee dagen met drie advocaten gedaan heeft. Zelfs na registratie als ‘benadeelde partij’ heeft geen enkele van deze 475 slachtoffers nog iets gehoord van het gerecht. Delmulle heeft enkel opgeroepen om opnieuw een klacht in te dienen bij het gerecht, wat maar door een dertigtal gebeurde. De kerk beschikte niet meer over alle contactadressen. Professor Adriaenssens had nog van 143 slachtoffers de mailadressen. Zij hebben  hem toelating gegeven geanonimiseerd in z’n rapport van 10/09/2010 opgenomen te worden. Dat was de echte bom is ontploft is rond het misbruik in de kerk en aanleiding gegeven heeft tot de Bijzondere Commissie die op 32 dagen met 112 getuigenissen kwalitatief hoogstaand werk geleverd heeft. Maar het zijn deze 475 slachtoffers die godvergeten zijn. Op de vraag van de Overleggroep heeft de kerk de dossiers opgevraagd om door te geven aan het gemeenschappelijk opvangpunt. Na weigering werd door Mia Deschamphelaere van het gemeenschappelijk opvangpunt de vraag hernomen tav onderzoeksrechter Gaudius van Operatie Kelk, met opnieuw een negatief antwoord, omdat het Gemeenschappelijk opvangpunt niet de administratief/juridische opvolger zou zijn van de commissie Adriaenssens. Daarmee zouden de 475 slachtoffers én hun daders – die door niemand verder zijn kunnen bevraagd of opgevolgd worden - voor eeuwig in de doofpot van het gerecht en van Operatie Kelk gestopt zijn. Vandaar dat de Overleggroep slachtoffers-kerk aangedrongen heeft bij de kerk en bij Mia De Schamphelaere om beroep in te stellen. De Overleggroep slachtoffers-kerk heeft zich ook als burgerlijke partij in de beroepstelling mee ingeschreven heeft. De vordering tav van het Hof van beroep is reeds aan de mailinglijst bezorgd, maar kan gelezen worden langs www.npdoc.be/kelk

Dit overzicht is niet exhaustief en kan aangevuld met een ‘to do’ lijst. Hiervoor wenst de Overleggroep slachtoffers te herinneren aan de oproep in de aanbevelingen van 27/11/2023: in een samenkomst van de Werkgroep MIDK en de Overleggroep slachtoffers-kerk nagaan op welke punten gezamenlijke stappen kunnen gezet worden tav de kerk, zonder daarbij de autonomie van het eigen agenda op te geven. Zoals voorgesteld in de aanbeveling kan deze samenspraak gebeuren met moderatie door een externe derde. Hierop is vooralsnog geen antwoord gekomen van de Werkgroep mensenrechten in de kerk.

Tot slot wenst de Overleggroep slachtoffers-kerk de goegemeente te informeren over de stappen die gezet worden bij de academisme en kerkelijke overheid om Ludo Martens in ere te herstellen na z’n uitsluiting van de KULeuven in 1967, waarbij door de vice-rector Guido Maertens beslist werd dat hij wel nog z’n 3^de jaar geneeskunde mocht afwerken maar daarna niet meer zou ingeschreven worden. Wanneer hij zich voor 1968/1969 aanbod werd z’n inschrijving door Prorector De Somer geweigerd ‘omwille van de door u gekende feiten”, hiermee verwijzend naar het nummer van het KVHV-blad Ons Leven, waarin drie artikels verschenen die seksueel misbruik door priesters aanklaagden en waarin een brief aan de paus werd voorgesteld “schaf het celibaat af”. Dit werd beoordeeld als “in strijd met de christelijke ethiek” en leidde tot de uitsluiting van inschrijving aan de KUL. Prorector De Somer deelde deze beslissing op 26/11/1968 aan Ludo Martens mee uitdrukkelijk vermeldend dat het niet ging over zijn de politieke activiteit maar om de beslissing van Guido Maertens mbt de artikels in Ons Leven. Deze flagrante onrechtvaardigheid en sanctionering voor de eerste ‘klokkenluider’, die in het schooljaar 1962/1963 in het college van Torhout te maken kreeg medescholieren die werden benaderd door priesters en de subprefect en hiervoor opkwam werd om die reden uitgesloten van het college en moest z’n twee laatste jaren in het college van Tielt doen. Guido Maerten was een van de leerkrachten op de school in Torhout, en volgens Raf Feys, medescholier, en KUL-student in de periode van uitsluiting van Ludo Martens, bevestigt dat Guido Maerten toen op de hoogte was van de uitsluiting. Deze Raf Feys (oprichter Onderwijskrant), Mia De Schamphelaere en de oud voorzitter van het Faculteitenkonvent van Leuven in 1968  ondersteunen de vraag van de Overleggroep slachtoffers-kerk tot eerherstel van Ludo Marten met betrekking tot z’n uitsluiting van verdere studies aan de KUL omwille van het doorbreken van de doofpot, die toen nog ‘christelijke ethiek’ heette. Misschien iets voor de herdenkingsdag van 18/11/2025 in aanwezigheid van rector Luc Sels en de aartsbisschop Verlinden?

Met vriendelijke groeten en alle succes met de Herdenkingsdag van 18/11/2024.

Jan Hertogen,
Mede namens de Overleggroep slachtoffers-kerk

- Bericht 41 van 03/12/2024 - Verzoek tot overdracht van de 475 Adriaenssensdossiers aan het Opvangpunt kerk - KI van 21/11/2024

KAMER VAN INBESCHULDIGINGSTELLING

Verzoek Gemeenschappelijk Opvangpunt tot opheffing beslag – art. 61quater SV

2024/FR/338

1. Ik ben Jan Hertogen, burgerlijke partij in Operatie kelk en initiatiefnemer/woordvoerder van de Overleggroep slachtoffers-kerk. Deze Overleggroep is ontstaan na de inbeslagname op 24/06/2010 van de 475 vertrouwelijke meldingen aan psychiater Adriaenssens, voorzitter van de toenmalige en door de katholieke kerk opgezette Commissie voor de behandeling van klachten wegens seksueel misbruik in een pastorale relatie. Deze inbeslagname werd op 22/12/2010 nietig verklaard door de KI in Brussel. Vanaf haar ontstaan heeft de Overleggroep slachtoffers-kelk, bestaande uit publiek gekende slachtoffers,  o.a. geijverd voor het stand komen van een “centrum voor opvang, erkenning en heling van slachtoffers van seksueel misbruik in de kerk” dat het werk van de voormelde commissie kon voortzetten. Deze continuïteit werd ook uitdrukkelijk opgenomen in het eindrapport van professor Adriaenssens dat op 10/09/2010 werd gepubliceerd, zie Eindrapport Adriaenssens van 10/09/2010

In het advies aan de kerk wordt hierin het volgende gesteld:

4. De Commissie adviseert het begrip „commissie‟ niet langer te gebruiken voor een toekomstig

initiatief. De opmerking van slachtoffer Jan Hertogen (die zich in de media kenbaar maakte) na de inbeslagname van de dossiers dat het begrip „Commissie‟ een ongelukkige keuze was, omdat het associatie oproept met onderzoeks- of parlementaire commissies is achteraf gezien terecht. Zijn voorstel eerder te spreken van een centrum voor erkenning, heling, herstel en verzoening spreekt de Commissie aan.

 Op 12/09/2010 hebben de referentiebisschoppen Bonny en Harpigny de beslissing meegedeeld van de kerk om “opvangpunten” te organiseren, in opvolging van de “commissie Adriaenssens”. Daarmee is het duidelijk en onomstootbaar dat de nadien ingerichte “opvangpunten”, nu “gemeenschappelijk opvangpunt” de rechtstreekse (juridisch/administratieve) opvolgers zijn van de commissie waarvan prof. Adriaenssens voorzitter was.

 2. Na de inbeslagnames op 24/06/2010 en de nietigverklaring op 22/06/2010 is er geen enkele informatie meegedeeld aan de 475 gedupeerde slachtoffers over de stand van het dossier, de nietigverklaring en de mogelijkheden tot verdere opvolging langs de arbitragecommissie of de vanaf 01/01/2012 werkzame opvangpunten. Dit is ook niet gebeurd tav wie zich als benadeelde partij had laten registreren of diegenen die zich burgerlijke partij gesteld hadden zoals ik zelf heb kunnen ervaren.

De vraag van de Overleggroep slachtoffers-kerk is dan ook is of er binnen de gerechtelijke wereld, zelfs 14 jaar na datum,  een minimale empathie aanwezig is om zich de ontreddering en de pijn voor te stellen van de 475 slachtoffers én van de psychiater die de vertrouwelijkheid niet heeft kunnen waarborgen, omdat er hen nog geen enkele informatie is verstrekt?

3. Over de verdwijning van 445 documenten uit het dossier Operatie kelk is geen info gegeven aan slachtoffers en of er stukken uit hun melding door derden werden ontvreemd of verloren gingen. De enige activiteit van het gerecht was het doornemen van dossiers om er 34 te weerhouden wegens risicovol. Hierbij is het de vraag of de opvangpunten geïnformeerd werden over welke dossiers het gaat, en over welke slachtoffers of daders. Het geven van een kopie van een dossier op vraag van slachtoffers, zoals ikzelf gedaan heb, is een administratieve service die niets te maken heeft met informatie of opvolging. De verwijzing naar 124 slachtoffers, waaronder ikzelf, die op vraag van professor Adriaenssens akkoord gingen om het misbruikverhaal geanonimiseerd op te nemen in het rapport van 10/09/2010 heeft niets met de gerechtelijke actie of info te maken. Dat de 475 slachtoffers, naast nieuwe meldingen, toegang hadden tot de later ingesteld arbitragecommissie en de opvangpunten van de kerk verandert niets aan de absolute plicht van de gerechtelijke instanties tot informatie aan de benadeelden van een nietig verklaarde inbeslagname. Door deze meldingen ter griffie neer te leggen en niet te bezorgen aan de rechtstreekse opvolger van de commissie Adriaenssens  heeft het gerecht zich onttrokken aan haar morele verantwoordelijkheid en aan de plicht om de mensenrechten toe te passen voor deze 475 slachtoffers van seksueel misbruik in de kerk.

4. De vraag stelt zich ook of met de overdracht van de dossiers aan het gemeenschappelijk opvangpunt niet de plicht ontstaat tot het toekennen van een morele schadevergoeding, een openlijke verontschuldiging van het gerecht en een onderzoek van het onderzoek naar de pv’s die geleid hebben tot een saisine die zodanig werd opgemaakt en uitgevoerd dat de nietigverklaring van de inbeslagnames onontkoombaar was.

Besluit 1. Het belangrijkste gevolg van Operatie kelk is tot de dag van vandaag een vrijgeleide voor de daders, die niets meer te vrezen hadden van een confrontatie met psychiater Adriaenssens en de kerk en die ook niet meer kunnen getraceerd en op de tijdslijn geplaatst, samen met de daders van de 2.000 erkende slachtoffers door de kerk. Zal Operatie kelk met het onbekend houden van de daders voor de opvangpunten van de kerk Operatie doofpot worden?

Besluit 2 : Een negatieve uitspraak van het hof is, om al de hier aangehaalde redenen met impact voor de 475 slachtoffers die zich het eerst gemeld hebben, een beoordeling die voor hen gelijkstaat met definitief in de vergetelheid terechtkomen. Zij zullen dan niet alleen tot de dag van vandaag maar ook voor de toekomst de echte ‘godvergetenen’ zijn.

21 november 2024

Jan Hertogen

Jan Hertogen,
burgerlijke partij Operatie kelk en
namens de Overleggroep slachtoffers-kelk
0487 335 552
jan@hertogen.be

- Bericht 40 van 27/05/2024 - Belgaverslag van de tussenkomst voor de federale onderzoekscommissie, van 27/11/2023 zoals verschenen in HLN van 27/11/2003:

- Bericht 39 van 26/05/2024: Herneming verslag in De Standaard van 18/08/2010 met de vraag tot teruggave van de 475 in beslaggenomen meldingen/dossiers van slachtoffers aan de kerkelijke commissie Adriaenssens, zie DS van 18/08/2010 DS van 18/08/2018

Volgens Hertogen kan zo 'een nieuwe start gegeven worden aan de melding, erkenning, tegemoetkoming en het onderzoek van seksueel misbruik in de Kerk'.

In het onderzoek naar mogelijk kindermisbruik en eventuele doofpotoperaties liet de Brusselse onderzoeksrechter Wim de Troy op 24 juni onder meer een huiszoeking doen bij de commissie-Adriaenssens, die in opdracht van de katholieke Kerk seksueel misbruik van kinderen binnen de Kerk onderzocht. Bij de commissie werden 475 dossiers in beslag genomen.

Het parket-generaal onderzocht daarna of de huiszoekingen in Operatie Kelk volgens de regels waren verlopen en zou tot de conclusie gekomen zijn dat de in beslag genomen dossiers niet mogen worden gebruikt. De Brusselse kamer van inbeschuldigingstelling (KI) sprak zich daar op 13 augustus over uit, maar maakte haar arrest niet bekend. Donderdag geeft het parket-generaal uitleg over het arrest van de KI.

De kernvraag volgens Hertogen is wat er zal gebeuren met de misbruikdossiers. De inbeslagname heeft het vertrouwen van de slachtoffers beschadigd en hen opnieuw in een positie van machteloosheid gebracht, zegt hij in een e-mail.

Hertogen wil zijn dossier terug en pleit voor een 'nieuwe start van een Meldings- en Erkenningspunt voor slachtoffers van seksueel misbruik in de Kerk', zodat ook het gerecht 'met medewerking van de slachtoffers werk kan maken van het onderzoek'.

- Bericht 38 van 26/05/2024: Toelichting en aanbevelingen in opvolging van de Overleggroep slachtoffers-kerk, naar voor gebracht door Jan Hertogen voor de federale onderzoekscommissie van 27/11/2024.

Link naar de integrale tussenkomst op video van de Jan Hertogen op 27/11/2023 voor de parlementaire onderzoekscommissie.

"Geachte voorzitter, commissieleden, experten en andere aanwezigen,

Dank om in te gaan op mijn vraag om in opvolging van de Overleggroep slachtoffers-kerk gehoord te worden.

Wij houden er aan te beginnen met aanbevelingen omdat deze de werkzaamheden van de commissie kunnen inspireren en oriënteren zonder bezwaard te worden met het verhaal verder in deze toelichting.

A. Aanbevelingen

1. Vooreerst steunen we de aanbevelingen van de Zorgcentra na Seksueel Geweld (ZSG) en alle andere zoals uitgewerkt door IMLandelijk, die op 13/11/2023 gehoord zijn. Er is al een politieke beslissing genomen om deze zorgcentra van 10 naar 13 uit te breiden zodat elke Belg er binnen de 100 km een ter beschikking heeft, ook de slachtoffers van seksueel misbruik in de kerk in het heden en in het verleden.
 
2. De dringende uitbouw van opvangpunten binnen andere sectoren van de samenleving met minstens dezelfde tegemoetkomingen als in de kerk zijn voorzien, oa in de sectoren sport, onderwijs, cultuur en op de werkplek.

3. Wat seksueel misbruik in de kerk betreft kunnen volgende verbeteringen en aanvullingen gebeuren:

3.1. De opbouw van een centraal register van unieke slachtoffers van seksueel misbruik in de kerk door een onafhankelijke onderzoeksinstantie die toegang krijgt tot kerkelijke en gerechtelijke dossiers, zoals met de commissie Deetman in Nederland het geval was. Dat betekent de integratie van de databestanden van:

- de Arbitragecommissie,
- de Opvangpunten kerk,
- het Federaal meldingspunt Lieve Pellens,
- de Historische onderzoeken kerk zoals aanwezig in hun rapport van 1995-2017
- Dossiers aanwezig in het dossier Operatie Kelk  dat ter griffie ligt – en nagaan hoe de dossiers Adriaenssens kunnen ontsloten worden voor opvolging door de opvangpunten kerk die in vervanging gekomen zijn van de commissie Adriaenssens
- dossiers berustend bij burgers

3.2. Opmaak van een historisch overzicht per kalenderjaar jaar tussen 1950 en 2022 van het aantal priesters, bisschoppelijke en religieuzen, aangevuld met een % broeders, op basis van de katholieke jaarboeken per bisdom. Een eerste telling is door ons gebeurd in KADOC voor het Vlaams gewest, zie de tabel in bijlage. Dit is opgemaakt om onmiddellijk gebruikt te worden met toevoeging van het aantal unieke daders en unieke slachtoffers per jaar en voor de berekening van het totaal. Tevens kan werk gemaakt van een verdere analyse van de locatie van het misbruik, differentiatie naar bisdom en regio, jaren, evolutie enz. De bijgevoegde excellijst kan onmiddellijk ingevuld worden door:
- de Opvangpunten kerk
- de Arbitragecommissie
- het Federale opvangpunt
- het Federale parket dat ondermeer de dossiers van Operatie Kelk beheert die ter griffie liggen
- Lijsten bij burgers

3.3. Aanbevelingen mbt de werking van de opvangpunten en informatie aan de slachtoffers:

- Indexering van de tegemoetkomingen met terugwerkende kracht tav 2022. Dwz dat wie in 2011 een tegemoetkoming kreeg geen indexering geniet, wie er in 2015 een kreeg krijgt de index van 2015 tav 2011, voor 2020 tav 2011 en voor de actuele tegemoetkoming is de huidige index van toepassing tav 2011. Jaarlijks, op 01/01 is er een indexering voor tegemoetkomingen die van dan af worden toegekend, voor alle andere is er een regularisatie gebeurd.

- Na afsluiting van een dading dient het slachtoffer van elke evolutie op de hoogte gesteld mbt de tijdelijke schorsing van priesterlijke functies, of de definitieve door Rome, van eventuele laïcisering en of de dader bijdraagt aan het Fonds voor tegemoetkomingen.

- Elk slachtoffer dient toegang te krijgen tot de katholieke jaarboeken om zo de plaatsing- en verplaatsingsweg van de pleger te kunnen nagaan, en de actuele residentie. De onderzoeksinstantie mbt het centraal register dient deze service op eenvoudige vraag te leveren aan een slachtoffer.

- De jaarlijkse rapporten van de opvangpunten van de kerk diversifiëren naar het jaar van het misbruik, met opgave van het aantal unieke daders en unieke slachtoffers, en de totalen na WO 2.

- Bijkomend aan de regeling van tegemoetkomingen dient in geval van een erkend misbruik in de kerk een slachtoffer voor onbepaalde tijd toegang tot psychologische of psychiatrische hulp te krijgen. Deze beroepsuitoefenaar krijgt dan de volledige vergoeding van het RIZIV op basis van een aangepaste codering met opgave van de naam en de data van de behandeling. Het RIZIV maakt jaarlijks een afrekening aan het Fonds voor tegemoetkomingen (Dignity), dat zorgt voor de financiering.

4. Tenslotte doen we het voorstel om de aanbevelingen van de Werkgroep Mensenrechten in de kerk en deze in opvolging van de Overleggroep samen te leggen en na te gaan waarover beiden akkoord zijn. Daarover kan dan in bespreking gegaan worden met een kerkelijke vertegenwoordiging. Aan een expert, bv Henri Heimans kan gevraagd worden om dit interne overleg tussen slachtoffers en een bespreking met de kerkelijke vertegenwoordiging voor te zitten. Dit alles kan op korte termijn gebeuren.

B. Het verhaal vanuit het oogpunt van de Overleggroep slachtoffers-kerk

De commissie Adriaenssens kreeg op 22/04/2010 de melding van Marc Van Gheluwe over het jarenlang misbruik door zijn nonkel- bisschop Van Gheluwe. Adriaenssens heeft diezelfde dag nog alle stappen gezet die tot het onmiddellijk ontslag van bisschop Van Gheluwe geleid hebben. De volgende dag werd dit bekend gemaakt en deed aartsbisschop Leonard de oproep dat elkeen die ervaringen met seksueel misbruik in de kerk had zijn verhaal moest meedelen. Ikzelf heb op 27/04/2010, met een herinneringsmail op 30/04 melding gedaan van de feiten waarvan ik slachtoffer geweest ben. Op 2 mei 2010 heb ik bevestiging van ontvangst gehad en de belofte van verder gesprek. Gezien de groei van het aantal meldingen zou evenwel enig geduld dienen opgebracht. Maar belangrijk was het eerste spreken en het vooruitzicht gehoord te worden.

Met de inbeslagnames van 24/06/2010 werd duidelijk dat het reeds om 475 meldingen ging. Die avond werden ikzelf en alle slachtoffers die Peter Adriaenssens hun vertrouwen geschonken hadden, geschokt en in het diepste van hun wezen geraakt, door de beelden op het nieuws van de inbeslagnames in het ‘Vertrouwenscentrum’ van Peter Adriaenssens in Leuven. Het besef dat ook mijn vertrouwelijke melding door een gerechtelijke interventie was in beslag genomen, haalde alle zwartheid en pijn van het misbruik terug voor de geest, en kwam het besef dat een verder spreken werd lamgelegd.

Als syndicalist, ervaren en beslagen in het verdedigen van het belang van gehandicapten, zorgbehoevenden en het personeel dat hen bijstaat, heb ik nog dezelfde avond klacht neergelegd bij de politie van Mechelen tav van de commissie Adriaenssens omdat zij de vertrouwelijkheid van m’n melding niet had kunnen respecteren. Ik vermeldde evenwel dat zij daarin geen schuld hadden maar wou hen stimuleren ook verhaal te halen tav het gerecht. Maar op 25/06/2010 heeft Peter Adriaenssens ontslag genomen en na hem alle commissieleden.

Daar stonden we dan met honderden slachtoffers opnieuw in ons blootje, nu voor het Brusselse gerecht en ook, zoals later bleek, voor advocaten die in de rij stonden om alle dossiers langs mp3 in te spreken. Ook daders kregen als burgerlijke partij toegang tot alle dossiers zoals ik zelf heb kunnen vaststellen bv van de abdijschool Dendermonde.  “Voor wie heb ik als lokaas gediend” was de eerste vraag van Peter Adriaenssens toen hij z’n ontslag uit de commissie meedeelde. Hij was de eerste om te beseffen dat de confrontatie van de daders met de feiten door deze gerechtelijke actie onmogelijk gemaakt werd gezien 95% van de feiten al verjaard was. Na het misbruik en de inbeslagname van de dossiers Adriaenssens is dat het derde drama, zeg maar misbruik, dat de slachtoffers van misbruik in de kerk te verduren kregen, en dan moest Godvergeten nog komen.

De Overleggroep slachtoffers-kerk

Een dag na de inbeslagnames stond ik dus voor de vraag, wat nu?

Als eerste stap heb ik telefonisch contact opgenomen met Rik Devillé met een afspraak op zondagvoormiddag 27/06/2010 bij hem thuis. Dat de inbeslagnames niet uit de lucht waren gevallen was intussen al duidelijk uit diverse persberichten. Over Godelieve Halsberghe met haar verhaal over de crypte van Mercier in Leuven en de overdracht van haar 33 dossiers als commissievoorzitster (2000 – 2010) aan het rijksregister. De Brusselse politie was ze op 23/06/2010 daar al gaan ophalen tegen de zin van Halsberghe die toen pas besefte dat zij de betrokken slachtoffers niet om toelating gevraagd had. En Devillé, die een afspraak had met Peter Adriaenssens om al z’n dossiers aan hem over te dragen en om op zaterdag 26/06/2010 terug samen te zitten met de 20 slachtoffers die tien jaar eerder met Rik Devillé verhaal waren gaan halen bij Danneels. Danneels had dit toegezegd, en Peter Adriaenssens had inzage gekregen in de 19 dossiers, echter zonder er enige concrete aanduiding van misbruik in terug te vinden. Zowel de overdracht van 495 dossiers (volgens Rik Devillé) als de afspraak van de 20 met Danneels werd onmogelijk gemaakt door de inbeslagnames van de dossiers Adriaenssens..

Vervolgens heb ik me geïnformeerd wat te doen tav een onderzoeksrechter die beslag legt op mijn vertrouwelijke melding? Ik nam me voor om op maandag 28/06/2010 naar het Brusselse parket te stappen en me als benadeelde partij te verzekeren van minstens de informatie over verdere opvolging door het gerecht.

Maar eerst m’n gesprek met Rik Devillé.

Dat Rik voor de overdracht van z’n dossiers gezorgd had aan twee substituten van procureur des konings Bulthé van Brussel, en dat hij een allerbest contact en steun had van advocaat Van Steenbrugge en dat hij bereid was om met me samen te werken tav van de kerk en haar afgevaardigde Bonny om een voorstel van financiële tegemoetkoming te doen. Ik zou Bonny namens ons beiden contacteren met het voorstel om voor elke maand na het misbruik, 120€ te voorzien voor therapie- en gezondheidskosten, met een berekend budget voor 250 meldingen. Ook zou aangedrongen worden op een heropnemen van opvang, gesprek en erkenning zoals aangeboden door de commissie Adriaenssens. Namens ons beiden heb ik dan contact gehad met Bonny op het bisdom in Antwerpen waarbij zij ons voorstel zouden onderzoeken.

Op 28/06/2010 werd ik door het onthaal bij het parket in Brussel naar Wim De Troy doorgestuurd, die, verrast, me enkele minuten kon te woord staan, maar hij kon niet ingaan op m’n vraag om m’n dossier terug te geven, en om mezelf als benadeelde partij op te geven moest ik bij een andere onderzoeksrechter zijn. Dan stond ik voor de beslissing of ik naar buiten zou treden als een van de 475 slachtoffers. Met het perspectief op verder overleg met de kerk en vanuit m’n syndicale reflex en het adagium van Cardijn, zien, oordelen, handelen, heb ik De Standaard gebeld die er meteen haar titelblz van maakte op 29/06/2010. Dat was ook het signaal voor een interview met Machteld Libert, niet als vergelijkbaar slachtoffer maar voortgaande op de reactie van de getraumatiseerde Peter Adriaenssens, “voor wie ben ik lokaas geweest”. In het interview zeg ik ook dat m’n ‘outing’ in feite het moeilijkst geweest is voor m’n kinderen, die ik de avond voordien had meegedeeld dat dat in de pers zou komen. Voor het VRT-interview van 29/12/2010, zie fragment VRT-nieuws van 29/06/2010.

In de loop van de weken na 24/06/2010 heb ik de pers en het internet er op nageslagen om slachtoffers te vinden die al naar buiten getreden waren en hen te vragen of ze mee in een overlegdynamiek wilden treden om zowel de voortzetting van de commissie Adriaenssens als een financiële tegemoetkoming te bepleiten, zoals in een eerste overleg met Rik Devillé was overeengekomen. Zes personen bevestigden dit langs mail. Langs de Werkgroep mensenrechten in de kerk en Rik Devillé, waren er twee slachtoffers van het toenmalige bestuur betrokken in dit overleg. De werkwijze van de Overleggroep slachtoffers kerk was helder: elkeen kon agendapunten aanbrengen voor bespreking met de kerk, elkeen kon mee aanwezig zijn en iedereen die relevant was voor de behartiging van het slachtofferbelang kreeg een verslag.

Op 30/06/2010 besliste procureur-generaal Marc de le Court tot het onderzoek van het onderzoek waarvan op 28/08/2010 de uitspraak werd bekendgemaakt mbt de inbeslagnames bij Adriaenssens. Het was de gelegenheid om in het journaal van VTM te pleiten voor een herneming van opvangpunten door de kerk, zie de opening van het VTM journaal, intervieuw met jan Hertogen, beelden van de inbeslagnames in Leuven en het studiogesprek met Adriaenssens:  www.youtube.com/watch?v=5gT4Rp8BRTI&t

En dan kwam de echte bom, nl het rapport Adriaenssens van 10/09/2010 met het geanonimiseerde misbruikverhaal van 143 slachtoffers die Adriaenssens nog langs mail had kunnen bereiken. Dat rapport was de rechtstreekse aanleiding voor de instelling van een Bijzondere Parlementaire Commissie. Diezelfde dag nog werd ik geïnterviewd door Kathleen Cools in Terzake, waarbij ik wees op belang van de herneming van de opvang door de kerk en ook reclame maakte voor de herkenningsdag van de WMIDK van 02/10/2010, zie Terzake van 2010-09-10.

Het overleg met agendering en verslag vanuit de tot dan publiek bekende slachtoffers is doorgegaan tot 13 september 2010. De beslissing van de bisschoppen Bonny en Harpigny van 12/09 om een vervolg te geven aan de commissie Adriaenssens werd onmiddellijk afgewezen door De Werkgroep en advocaat Van Steenbrugge die toen uitdrukkelijk op het voorplan kwam. De positieve beoordeling door de Overleggroep slachtoffers-kerk bracht geen aarde meer aan de dijk. Op 12/09/2010 was ook de persconferentie gepland van de start van de Overleversbeweging op initiatief van Lieve Halsberghe van SNAP, de internationale organisatie van slachtoffers van seksueel misbruik in de kerk. Zij sprak zich uit voor eenheid tussen de slachtoffers in functie van ‘onderhandelingen met de kerk, maar Linda Opdebeeck nam daar onmiddellijk afstand van en wijzelf opteerden voor nieuwe opvangpunten. Bij de bekendmaking van de Overleversbeweging was haar failliet al bezegeld, ze heeft maar één dag bestaan, zie VRT-nieuws over de persconferentie van de Overleversbeweging.

Het standpunt van de Werkgroep werd op de herkenningsdag van 02/10/2010 , bezegeld en zij volgden van dan af uitsluitend nog de juridische weg, oa langs de Class Action. De aanbreng van mijn dossier, waarin ook nog drie andere slachtoffers van dezelfde dader waren opgenomen, en een getuigenis over de handelswijze van bisschop Schreurs om de dader een hand boven het hoofd te houden, werd afgewezen.

Het overleg mbt de tegemoetkomingen werd on hold gezet omdat een Bijzondere Parlementaire Commissie zich daarover zou buigen en de kerk zelf nieuwe opvangpunten zou opzetten. Wel werd door ons nog medewerking verleend aan de brochures van de kerk mbt het misbruik in de kerk die uitvoerig konden geamendeerd worden. Doordat de kerk inging op de aanbeveling van het parlement tot de installatie van een arbitragecommissie en van meet af aan de door hen voorgestelde financiële regelingen ten laste zou nemen, en vanaf 1 januari 2012 ook de eigen contactpunten actief werden, was daarmee de kous af voor de Overleggroep slachtoffers-kerk. Ze konden zo mee volgen hoe, geteld tot 30/06/2023 er 1.392 slachtoffers langs deze weg gehoord, erkend en tegemoetgekomen werden.

Waarom zitten we hier dan terug samen, waarom konden de programmamakers van de VRT en De Mensen zo misleid worden, waarom werd enkel maar een segment van ‘ontevredenen’ aangesproken voor medewerking aan Godvergeten, terwijl in het België, mede door de engagementen van de kerk, over ‘Nietvergeten’, gaat. Hiermee samen de vraag waarom het Brusselse gerecht, tegen alle adviezen in, oa van het toen reeds aanwezige hoofd van het federale parket Delmulle, toch overging tot de inbeslagnames. De gerechtsjournalist John De Wit van GVA vroeg zich toen al af waarom Bulthé, als ‘vrijzinnige’, vroeg om Operatie kelk over te dragen aan het federaal parket, onder leiding van de ‘katholiek’ Delmulle. Was ‘Operatie Kelk’ al geslaagd doordat de dossiers toegankelijk gemaakt werden voor advocaten en langs hen voor anderen?

Zowel de Werkgroep mensenrechten in de kerk als de Overleggroep, hebben elkaar niets in de weg gelegd, en hebben elkaar gerespecteerd in de eigen weg die bewandeld is. Dat houdt in dat de opvangpunten van de kerk honderden slachtoffers hebben ontvangen, erkend en tegemoetgekomen. De grote meerderheid van hen hebben hiermee vrede genomen en hebben de bladzijde, samen met hun partner of familie kunnen omslaan. Zij hebben allicht in grote meerderheid weinig boodschap aan wat de programmakers van Godvergeten en diegenen die nog langs gerechtelijke weg voor verjaarde dossiers vonnissen willen krijgen bezield heeft. Zij zullen zich niet meer als getuigen opgeven voor deze commissie. Zij willen niet het einde van de kerk, de destructie van het instituut, de miskenning van de resultaten van de katholieke actie door de eeuwen en decennia heen. Meer dan 6 mio Belgen zijn aangesloten bij de Christelijke mutualiteit, 56% van de vakbondsleden zijn bij het ACV, 60% is ingeschreven in het katholieke onderwijs. 2/3 van de zorgorganisaties worden beheerd door of zijn voortgekomen uit christelijke instellingen. Meer dan een half miljoen werknemers verdienen hun dagelijkse brood in ondernemingen die een christelijke stempel dragen en voortgekomen zijn uit de door de katholieke kerk gepatroneerde actie. Wie de afbouw van de kerk wil, wie de katholieke kerk en de religie wil uitsluiten van betoelaging, keert zich niet alleen tegen de grondwet maar tegen het middenveld dat in hoge mate voortgekomen is uit de katholieke actie, dwz tegen de “troost waar het volk zelf voor gezorgd heeft”, zoals Marx indertijd al opmerkte.

De onderzoekscommissie mag zich doorheen alle tussenkomsten en agenda’s afvragen waarom drie dynamieken samenkomen: de anti-kerkelijke , de anti-gerechtelijke en de anti-politieke. Want geen enkele uitspraak van de HRJ zal tegemoetkomen aan ‘complottheorieën’. En de gestelde eisen naar de politiek (60 tot 600 miljoen € voor de slachtoffers, strafvordering met onbeperkte terugwerkende kracht, uitsluiting van de kerk van de opvolging van verjaarde dossiers) zullen nooit voldoende beantwoord worden.

Goed dat de kerk met haar opvangpunten nog beschikbaar is voor alle nieuwe meldingen, ook voor Van Quickenborne en alle anderen. Hopelijk kan de kerk deze essentiële bijdrage aan de samenleving en aan het herstel, de erkenning en tegemoetkoming aan de slachtoffers, na de conclusies van de parlementaire onderzoekscommissie, verder aanbieden. Dat was altijd de hoofdbekommernis van de Overleggroep slachtoffers-kerk.

Als uitsmijter nog de Terzake van 04/02/2011 met Leo Stoops en Ivan De Vader over de koud en warm in de Sint-Romboutskathedraal in Mechelen: https://www.youtube.com/watch?v=ukNFAhtdCFs over wat aan de basis lag van Operatie Kelk.

Jan Hertogen, 27/11/2023
zie ook www.npdoc.be/kelk en www.npdoc.be/operatiekelk"

- Bericht 37 van 17/04/2024:

3de overweging tav de Hoge Raad voor Justitie nav hun verslag van het Bijzonder Onderzoek 'Kelk':

Beste,

Na Godvergeten en de federale onderzoekscommissie veegt nu ook de Hoge Raad voor Justitie de 475 in de steek gelaten slachtoffers van seksueel misbruik in pastorale relaties die zich tot de commissie Adriaenssens gericht hadden, onder de mat. Op hun eerste spreken is nog altijd geen antwoord gekomen, zij waren zelfs geen 'onderzoeksvraag' waard.

Wel werd bevestigd dat het wel degelijk Rik Devillé geweest is die, zonder akkoord van een aantal slachtoffers van seksueel misbruik waarvan hij een dossier had, op eigen initiatief en met de hulp van Peter De Waele de gerechtelijke molen in gang gezet heeft die ook tot doel had de 475 dossiers van Adriaenssens in te pikken. Dat op deze wijze elk gesprek met deze slachtoffers onmogelijk werd, dat niemand nog naar hen kon omkijken of zich nog enigerwijze naar hen richtte, tot op de dag van vandaag, het kan ook de Hoge Raad voor Justitie worst wezen.

De Hoge Raad voor Justitie maakt geen woord vuil aan de consequenties van deze inbeslagnames: hun eerste spreken werd zonder hun goedkeuring of wil opengesteld voor alle burgerlijke partijen, nl andere slachtoffers, advocaten, die er brood in zagen en ook aan daders die als burgerlijke partij (en er waren er tientallen!) onbeperkt toegang kregen tot het volledige dossier, zowel dat van hun slachtoffers als dat van alle anderen.

De voorzitster van de HRJ weende bittere tranen in haar slotwoord door te spreken over het tweede misbruik van de slachtoffers omwille van de duur van het onderzoek. Geen woord echter over het trauma van de volledig onnuttige gerechtelijke inbeslagnames die niets hebben bijgebracht voor de slachtoffers, alleen sommige advocaten zijn er beter van geworden, ondermeer door de 20% 'commissie' op de tegemoetkomingen. Dat is ook een consequentie van het gerechtelijke optreden.

Maar over deze volledige miskleun die Operatie Kelk geweest is geen woord. Zullen het, zoals bij Julien Lahaut, historici zijn die het echte licht zullen doen schijnen over deze roof van de meest intieme en in vertrouwen uitgesproken ervaringen van minstens 475 slachtoffers van seksueel misbruik, en alle anderen die hun verhaal en wedervaren hebben moeten inslikken omdat het vertrouwen volledig gebroken was. Enkel de Overleggroep slachtoffers-kerk heeft er met succes van meet af aan op gestaan dat wat de commissie Adriaenssens deed zou verder gezet worden. Het zijn de enigen die wezenlijk iets gedaan hebben voor de slachtoffers.

Ter illustratie van de vaststellingen van de Hoge Raad voor Justitie mbt beslissing van de Kamer van Inbeschuldigingstelling van Brussel van 13/08/2010 tot nietigverklaring van de inbeslagname door onderzoeksrechter Wim De Troy op 24/06/2010, hierbij de link naar het  interview met mezelf en Peter Adriaenssens door VTM, die ook als enige de inbeslagnames bij Adriaenssens gefilmd hebben, terwijl op het zelfde ogenblik de cirque met de dozen werd opgevoerd, gecapteerd door de VRT. Voor de link naar het VTM-journaal, zie  https://www.youtube.com/watch?v=5gT4Rp8BRTI. Later werd deze na de uitspraak in cassatie bevestigd. Daarmee werd de hoofdzaak van Operatie Kelk naar de prullenmand van de geschiedenis verwezen.

De Hoge Raad voor Justitie heeft, evengoed als de parlementaire onderzoekscommissie de kans gemist om recht te doen aan veel slachtoffers. Het is na het misbruik zelf, de inbeslagnames, Godvergeten, de parlementaire onderzoekscommissie, de vijfde aanslag op de integriteit en het welbevinden van wie na Marc van Gheluwe voor het eerst gesproken heeft. De door Devillé en Van Steenbrugge gewilde ‘juridisering’ met de inbeslagnames als gevolg hebben voor geen enkel slachtoffer ook maar iets opgebracht. Het beoogde enkel de kerk in diskrediet te brengen met afwijzing van elk overleg. Het gerechtelijk onderzoek en de inbeslagnames zijn een ware ramp. Er was  enkel nog de advocaat van de kerk, Fernand Keuleneer die eerst in informeel overleg gegaan is en daarna noodwendig de formele mogelijkheid heeft aangewend, hem geboden door de rechtstaat, nadat Marc de le Court het wettelijke nazicht had gevorderd ondermeer wat de inbeslagnames bij Adriaenssens betrof, en waar hij over de ganse lijn, tot op het niveau van Cassatie en het daarop volgend KI gelijk gekregen heeft.

De erkenning, hulp en tegemoetkoming in België is met de liquidatie van de commissie Adriaenssens doelbewust gesaboteerd, een sabotage die nog altijd voortduurt en waar zowel Devillé, de Werkgroep mensenrechten in de kerk, Van Steenbrugge en ook de federale onderzoekscommissie hardleers zijn en dit niet onder ogen willen zien. De Overleggroep slachtoffers-kelk heeft hierin altijd consequent het belang van alle slachtoffers aan de orde gesteld en verdedigd. Enkel in België hebben de vermeende belangenverdedigers de hulp aan de slachtoffers van misbruik in de kerk stokken in de wielen gestoken door elke samenwerking van het gerecht met de hulpverlening door de kerk te bruuskeren en de volledig wettelijke regeling en afspraak van de commissie Adriaenssens en het parket generaal de grond in te boren.

Uit het onderzoek en het verslag van het bijzonder onderzoek ‘Kelk’ van de Hoge Raad voor justitie blijkt duidelijk dat de inbeslagnames op 24/06/2010 onwettelijk waren met een ontoereikende saisine met de dag na de inbeslagnames pas de saisine mbt schuldig verzuim, blijkbaar om er zeker van te zijn dat ook cassatie de inbeslagnames zou vernietigen. Deze inbeslagnames hadden blijkbaar andere doelen voor ogen dan het voorkomen van misbruik en hulp aan de slachtoffers. Ook daarover heeft de Hoge Raad voor justitie zich in zwijgen gehuld.  Er is maar één lezing mogelijk van het rapport van de Hoge Raad, maar diegenen die mede verantwoordelijk zijn voor de ramp van 24/06/2010, volharden in de boosheid, hierin nog altijd verder aangemoedigd door media, de VRT voorop en de politiek.

Er is maar één actie mogelijk die nog enig soelaas kan brengen voor de slachtoffers en dat is de teruggave van alle in beslag genomen dossiers van 24/10/2010 en later, aan de opvangpunten van de kerk die de rechtsgeldige opvolgers zijn van de volledig ten onrecht beroofde en opgeheven commissie Adriaenssens.  Dat is de enige aanbeveling van de federale onderzoekscommissie die nog iets voor de slachtoffers kan doen, zeker nu ook de Hoge Raad voor Justitie, dit nagelaten heeft. Operatie kelk zelf is de enige en centrale dysfunctie geweest, en de Hoge Raad heeft de kans laten liggen om deze vaststelling te doen, ook al geven ze alle elementen aan om ze te maken.

Jan Hertogen,
mede voor de Overleggroep slachtoffers-kerk
0487 335 552
jan@hertogen.be

- Bericht 36 van 16/04/2024

Verslag Bijzonder Commissie Kelk van de Hoge Raad van Justitie (.pdf document, opent in een apart scherm)

- Bericht 35 van 13/01/2024

Op 19/01/2024 werd het Luik "Ketenaanpak" behandeld in twee sessies voor de onderzoekscommissie. Dat zou het laatste luik zijn, voor het verslag van de Hoge Raad van Justitie en de verdere hoorzittingen over Operatie Kelk. Althans volgens het schema dat Sophie Dewit meedeelde aan de jorunaliste van DWM en verder geconcretiseerd door Ben Segers. Volgens Dewit zouden de bisschoppen en de kerk gehoord worden begin Februari. Daarmee negeert de commissie vooralsnog de opvangpunten die tot nu toe 1.546 slachtoffers als onafhankelijke hulpverlening hebben opgevangen. Zij dienden uitdrukkelijk in het luik 'slachtoffers' gehoord zoals de 6 andere organisaties die voor opvang slachtoffers zorgen. De kerk dient uiteraard in haar verantwoordelijkheden gehoord, maar dat staat los van haar actie en opvang tav de slachtoffers. Dus zien hoe en volgens welk schema de onderzoekscommissie in feite zal verlopen, want op 19/01/2024 is de "ketenaanpak" al gehoord.

De Wereld Morgen: Onderzoekscommissie seksueel misbruik in de Kerk: bisschoppen komen begin februari. Interview - Helenka Spanjer - 18 januari 2024 20:53

De parlementaire onderzoekscommissie sprak deze week de laatste getuigen die slachtoffer zijn van seksueel misbruik in de Kerk. Hierna komen politie en justitie, daarna de bisschoppen en dan operatie Kelk. Van een slachtoffer vernamen we de bezorgdheid of iedereen op tijd voor de commissie komt, zodat erna voldoende tijd over is voor het eindrapport, aangezien de commissie zichzelf eind maart moet ontbinden wegens de aankomende verkiezingen: “Het zou zeer pijnlijk zijn voor de slachtoffers als het rapport over de verkiezingen getild zou worden.” Maar voorzitter van de onderzoekscommissie Sophie De Wit stelt gerust: “Ons rapport moeten we eind april neerleggen en wordt ten laatste 8 mei gestemd.”

Het slachtoffer, dat graag anoniem blijft (naam is bij redactie bekend), had vorige week geruchten vernomen dat de bisschoppen misschien pas in maart bij de onderzoekscommissie zouden voorkomen. De vrees ontstond onder sommige slachtoffers dat de onderzoekscommissie dan niet genoeg tijd meer zou hebben om nog een rapport te maken met het eindbesluit, aangezien het zichzelf eind maart tijdelijk, wegens de aankomende verkiezingen, moet ontbinden, en het rapport dan wellicht over de verkiezingen heen getild zou worden.

De bezorgdheid groeide dat de zaak dan wat in de vergetelheid zou belanden. “Dit zou zeer pijnlijk zijn voor de overlevenden van het seksueel misbruik”, aldus het slachtoffer. “Het is belangrijk dat de slachtoffers er voor het einde van deze legislatuur van verlost zijn en op basis van het rapport onmiddellijk geholpen kunnen worden.”

Bisschoppen begin februari voor onderzoekscommissie

De voorzitter van de onderzoekscommissie, Sophie De Wit (N-VA), stelt gerust dat de commissie zelf de agenda bepaalt en de bisschoppen begin februari komen. “Er was eerst sprake dat de bisschoppen voor de kerstvakantie zouden komen, maar de commissie heeft de hoorzittingen met de slachtoffers verlengd tot deze week”, legt De Wit uit.

“Hierna gaan we over op de hoorzittingen met politie en justitie. En daarna nodigen we de bisschoppen uit, omdat dan in de tussentijd alle verklaringen van de slachtoffers verwerkt zullen zijn op papier. We willen goed voorbereid zijn wanneer de bisschoppen komen, wat eerder begin februari zal zijn. Daarna moeten we ook nog operatie Kelk horen (het gerechtelijk onderzoek in Vlaanderen van 2010 naar seksueel misbruik in de Kerk, maar waarbij in 2012 honderden in beslag genomen dozen met dossiers terug aan de Kerk moesten worden gegeven, red.) en ook dat moet dan nog verwerkt worden.”

De zorg dat het rapport misschien over de verkiezingen heen getild kan worden is niet nodig, benadrukt De Wit vervolgens. “Wij moeten sowieso een rapport maken in samenstelling van deze commissie, omdat na de verkiezingen de samenstelling van de Kamer natuurlijk verandert. Misschien wordt er dan een nieuwe opvolgingscommissie opgericht, maar deze huidige commissie moet haar rapport voor de ontbinding van de kamer neerleggen.”

Dat betekent dat de commissie “tot eind maart systematisch blijft verder werken, het rapport uiterlijk eind april moet neerleggen en dit ten laatste op 8 mei gestemd wordt”, aldus De Wit. “We zullen hard moeten werken, maar er is dus nog tijd om dat rapport te maken.”

Eindrapport onderzoekscommissie komt voor verkiezingen

“Er zijn verschillende luiken”, legt onderzoekscommissie-lid Ben Segers (Vooruit) uit. “De eerste luik is luisteren naar de getuigenissen van de slachtoffers. We hebben altijd gezegd dat de slachtoffers centraal staan. Dat doen we dus ook. Deze week luisteren we naar de laatste getuigenissen. We willen de bisschoppen namelijk de juiste vragen stellen, net op basis van al deze verklaringen.”

“Daarnaast”, gaat Segers verder, “is er de luik met betrekking tot het evalueren van de aanbevelingen die in 2010 na het gerechtelijk onderzoek naar seksueel misbruik in Vlaanderen zijn gedaan door de toen bijzondere commissie, dit was geen onderzoekscommissie zoals nu. Ook is er een luik met betrekking tot de evaluatie van de hele ketenaanpak, niet alleen de Kerk, maar ook daarbuiten, in verband met seksueel misbruik. En als laatste is er de luik rond operatie Kelk, omdat we hiervoor het rapport van de Hoge Raad van Justitie ergens in maart verwachten en we op basis daarvan verder kunnen gaan.”

“Waarschijnlijk komt er wel een opvolgingscommissie na de verkiezingen, want niet alles zal voor de verkiezingen behandeld kunnen worden, maar alles wat ik hierboven opsom in elk geval wel”, zegt Segers. “De vrees dat het rapport over de verkiezingen heen getild zal worden, is dus niet nodig.”

Slachtoffers vragen onderzoekscommissie om onderzoek naar onderzoek

“Ik vind persoonlijk dat ook deze commissie opnieuw te terughoudend omspringt met de onderzoekskracht die ze heeft”, laat het slachtoffer hierop weten. “Wat houdt hen tegen om de bisschoppen meerdere keren te vragen? En zal het rapport voldoende slagkrachtig zijn? Dan is er echt durf nodig nu om àlle betrokkenen van toen –  zoals ook minister Stefaan De Clerck, die de zaken als minister van Justitie toen niet goed aangepakt heeft – op te roepen en alsnog te ondervragen. We zijn ongerust dat dit nu toch niet zal gebeuren en we vangen geluiden op dat het opnieuw te weinig zal opleveren.”

“De slachtoffers hadden bij aanvang van de onderzoekscommissie gevraagd om het onderzoek niet aan te pakken zoals bij de bijzondere commissie in 2010”, legt het slachtoffer verder uit. “Toen werden gewoon de feiten onderzocht. Veel van de aanbevelingen die toen in het rapport van de commissie gepubliceerd werden, zijn onvoldoende nagekomen of zelfs niet uitgerold. De slachtoffers hebben nu gevraagd naar een onderzoek over het onderzoek. Niet zozeer over de feiten dus, maar over wat er is gebeurd, wat er niet is gebeurd en wat er is fout gelopen in de afgelopen dertien jaar. Dit is wat het onderzoekscommissie nu dus ook doet. Daaraan gekoppeld is er ook de vraag om echte beleidsvoorstellen te doen met betrekking tot een betere preventie van seksueel misbruik. En met betrekking tot justitie is het belangrijk om te onderzoeken in hoeverre die collusie tussen Kerk en justitie nog bestaat. De onderzoekscommissie heeft het mandaat van een onderzoeksrechter, dat is een heel krachtig wapen dat ze kunnen gebruiken om mensen ter verantwoording te roepen.”

- Bericht 34 van 13/01/2024

Van: Jan Hertogen [mailto:jan@hertogen.be]
Verzonden: vrijdag 12 januari 2024 20:48
Aan: misbruikgraad@slachtoffersgraad.be
Onderwerp: Overzicht bestaande registraties meldingen en berekening % daders op clerici
Excel-tabel in bijlage.

Aan de voorzitter en leden van de onderzoekscommissies seksueel misbruik in de kerk,
Aan de bevoegde gerechtelijke instanties mbt Operatie kelk
Aan het federale opvangpunt seksueel misbruik in de kerk
Aan de kerkelijke databeheerders mbt seksueel misbruik voor 24/04/2010
Aan de opvangpunten van de kerk, zowel decentraal, centraal bisdom en religieuzen,
Aan de opvolgingsgroep arbitragecommissie
Aan de Werkgroep mensenrechten in de kerk
Aan elke instantie die kan bijdragen tot opmaak van een centrale registratie

Beste,

Betreft: Concretisering van de vraag tot opmaak van een centrale registratie unieke slachtoffers en daders van seksueel misbruik in de kerk

Gelieve hieronder een format te vinden met data van registratie meldingen van seksueel misbruik in de kerk zoals ze momenteel te vinden zijn in diverse bronnen. In bijlage voegen we een excel tabel die alle beschikbare data verzamelt en die met de +jes bovenaan kan geopend en gesloten worden. Hieronder de gesloten opmaak met de cumul van het aantal meldingen tot 30/11/2023 zoals gepubliceerd door de Werkgroep mensenrechten in de kerk op www.mensenrechtenindekerk.be, in het onderdeel ‘Verhalen’, en het totaal aantal meldingen die opgevolgd zijn door de arbitragecommissie en de opvangpunten van de kerk ook tot 30/11/2023.  In de exceltabel zelf worden alle verdere registraties vermeld, echter zonder specificering naar bisdom, met het onderscheid bisschoppelijke priesters en priesters-religieuzen, met aflijning van het aantal broeders. Hierrond is nog essentieel werk te doen door een onafhankelijke onderzoeksinstantie waartoe de parlementaire onderzoekscommissie allicht een aanbeveling zal doen.

In de tabel is ook het resultaat te zien van vijf dagen registratiewerk in de jaarboeken van alle bisdommen en het aartsbisdom in België. De alfabetische lijsten van priesters (bisschoppelijke en religieuzen) werden geteld en voortgaande op het hoogste aantal tussen 1950 en 2022 vermeerderd met 30% voor de priesters die na dit hoogste aantal nog kerkelijk bedienaar geworden zijn. Op die manier komen alle clerici in beeld rekening houdend met overlijden en uittreding. Permanente diakens, pastorale werkers, - assistenten en – animatoren, werden vooralsnog niet meegeteld. Het aantal priesters zoals vermeld in de katholieke jaarboeken wordt opgehoogd met 40% om de broeders in congregaties mee te tellen. Beide % kunnen in de berekeningstabel eenvoudig aangepast en geconformeerd worden met meer exacte data of bevindingen.

Voortgaande op het aantal meldingen door de werkgroep Mensenrechten in de kerk en het totaal van meldingen waarvoor kerkelijke erkenning is gebeurd (arbitrage + opvangpunten samen), kan een berekening gemaakt van het % plegers/daders van seksueel misbruik, rekening houdend met het aantal slachtoffers per dader.  De echte berekening kan maar gebeuren vanuit een centrale registratie met unieke slachtoffers en unieke daders. Maar de oefening kan gemaakt met ingifte van bv 3 slachtoffers per dader, met de resultaten per bisdom en in totaal, zoals in onderstaande tabel berekend. Het aantal slachtoffers per dader kan in bijgaande excel anders ingegeven worden met onmiddellijke herberekening. De voetnoten in de tabel geven toelichting bij de excel-tabel in bijlage.

Elkeen die binnen dit schema een verder detail wil kan ons hiertoe contacteren of de gegevens bezorgen.

Voortgaande op gemiddeld 3 slachtoffers per dader zouden 2,5% van de priesters of broeders tussen 1950 en 2022 zich schuldig gemaakt hebben aan seksueel misbruik in de kerk. Dat ligt in de lijn van het door Rik Torfs aangehaald percentage van 3% dat in de VS wordt vastgesteld. Afhankelijk van het nog vast te stellen gemiddeld aantal slachtoffers per dader kan dit % hoger en allicht lager liggen. Dat staat ver af van de in de eerste zitting van de parlementaire onderzoekscommissie genoemde cijfers: “het gaat toch wel om 1.000 daders” dixit Rik Devillé. Dat komt dan overeen met 5% van de in de tabel opgegeven 20.966 priesters en broeders. Maar Marc Dewit, coördinator van de Werkgroep had het dan in dezelfde zitting weer over de door Rik Devillé meermaals herhaalde 30 tot 50 slachtoffers per dader. Er zal wel een dark number zijn maar best toch werk maken van een registratie zodat duidelijk is over hoeveel gekende aantallen slachtoffers men spreekt.

Met een berekend % daders tav het potentieel bedienaars in de kerk kan de ‘misbruikgraad’ worden vastgesteld. Daarnaast is het van belang de ‘slachtoffergraad’ vast te stellen, dwz het aantal slachtoffers tav het aantal 5-17 jarigen (kinderen, jongeren, jongvolwassenen) die in een risicosituatie voor misbruik zijn gekomen in hun levensloop van 5 tot 18 jaar, en dit in de periode 1950-2022. Een korte berekening: Volgens de volkstelling van 1981 waren 1.838.928 inwoners van België tussen 5 tot 17 jaar oud. Gedurende 13 jaar blijft een jongere de risicoleeftijd van 5 tot 17 jaar doorlopen. Elk jaar komen er, voortgaande op het aantal 4 jarigen in 1981, 120.023 bij. Dit aantal kan als gemiddelde gebruikt worden in een evolutie van het geboortecijfer tussen 1950 en 2022.  Gedurende 72 jaar komen er dus telkens 120.000 5 jarigen bij en doorlopen de risicoleeftijd op seksueel misbruik van 5 tot 17 jaar. Het totaal aantal jongeren in de risicosituatie bedraagt dan 1.840.000+72x120.000 = 10.480.000 jongeren van 5 tot 17 jaar. De ‘slachtofferkans’ is dan 0,02% voortgaande op 1.546 gekende slachtoffers op het totaal aantal 5-17 jarigen in de tijdsperiode 1950-2022.

Bij een opgaand aantal clerici tot 1970 en impact van de kerkelijke instanties in het eigen familiaal leven (zoals Van Gheluwe bv), in kerkelijk leven (catechese, misdienaars, parochiale dienst, enz), in onderwijs en internaten, welzijns- en gezondheidszorg,  jeugdbeweging, culturele organisaties, en een van dan af neergaande impact met een reductie van het priesteraantal van 78%, de gepensioneerde priesters inbegrepen (cijfers Vlaamse bisdommen en 2/3 aartsbisdom) kan uitgegaan worden van een gemiddeld risico op seksueel misbruik in de kerk van bv 5% van de jongerencohortes 5-17 jaar in de tijdsperiode 1950-2022. Het % kan aangepast worden aan wat als meer werkelijkheidsgetrouw wordt aangebracht. Het gaat dan om 500.000 jongeren die in een risicosituatie voor misbruik in de kerk gestaan hebben en waarvan er 1.546 slachtoffer geworden zijn of 1 op 323 risicosituaties. Bij wijzigend % risicocontacten zal ook de slachtoffergraad wijzigen. Het is alleszins goed om zowel de misbruikgraad door geestelijken als de slachtoffergraad te berekenen en zo exact mogelijk te maken om de impact van het misbruik in z’n structurele dimensie in kaart te brengen, zonder afbreuk te doen aan het dramatische van het misbruik in elk individueel geval.

Nog de meldingen meegeven die het Nederlandstalig kerkelijk opvangpunt na 30/06/2023 (laatste update) en 30/11/2023 (dus ook na Godvergeten) heeft ontvangen en opgevolgd, nl. 154, gespreid over de bisdommen en religieuzen (Antwerpen: 10, Brugge:19, Gent:16, Mechelen-Brussel:18,Hasselt:15, Religieuzen: 76). Het wijst er op dat de boodschap door de betrokken slachtoffers, ook na Godvergeten begrepen is en dat zij zich met voldoende vertrouwen, naar de kerkelijke opvangpunten gericht hebben. En het zou een flinke stap vooruit zijn moest het kerkelijk opvangpunt, naast deze aanvulling van meldingen per bisdom, ook de cumul kunnen geven voor elke bisdom en de Unie van Religieuzen vanaf 01/01/2023 en er op aandringen dat de opvolgingsgroep van de arbitragecommissie minstens de gegevens zou vrijgeven die toelaten ook deze ook per bisdom toe te voegen. Het gerecht kan, op haar beurt ook de dossiers uit de commissie Godelieve Halsberghe, de commissie Adriaenssens en het federaal contactpunt per bisdom ventileren. Ook is een kolom voorzien voor de slachtoffers uit Godvergeten, van de getuigenissen voor de onderzoekscommissie en voor het meldingspunt seksueel misbruik van de onderzoekscommissie. Werk op de plank dus.

Met vriendelijke groeten,

Jan Hertogen, socioloog
0487 335 552

- Bericht 33 van 09/01/2024:

Onder ede afgelegde verklaring en aanbevelingen tav de parlementaire onderzoekscommissie op 27/11/2023 door Jan Hertogen in opvolging van de Overleggroep slachtoffers kerk van 2010/2022, met overzicht priesters/broeders per bisdom 1950-2022.

Bericht 32 van 05/01/2024

De Standaard van 04/01/2023, lezersbrieven: Brief aan Rik Devillé van Godelieva Brouwers: “Ik ben een slachtoffer van misbruik en ik voel me wél gehoord door de kerk”

Lettre ouverte d'une victime d'abus a Rik-Devillé, "Cessez-de-proclamer-ces-contre-verites"

Rik Devillé wijst de kerk altijd met de vinger, maar lang niet altijd terecht.

Niet alle slachtoffers van misbruik in de kerk zijn het eens met Rik Devillé. Sommigen vinden dat er wel degelijk naar hen werd geluisterd door kerkmensen, en dat ze door hen werden geholpen. De uitspraken van Devillé kwetsen hen.

Beste meneer Devillé, 2024, een nieuw jaar! Tijd voor een nieuwjaarsbrief en een terugblik, waarbij we niet voorbij kunnen aan de docureeks Godvergeten, waardoor u zo populair bent geworden. Verdiend? Dat kan ik moeilijk zeggen, als slachtoffer van de ‘andere’ groep overlevers werd ik niet opgenomen in uw uitgebreide bestand. Meermaals liet u in de uitzending en daarbuiten horen dat ‘de kerk’ intussen stil was en nooit iets deed voor slachtoffers van misbruik.

Bent u de tijd vergeten waarin Operatie Kelk plaatsvond? In dat jaar wist de commissie-Adriaenssens in opdracht van ‘de kerk’ een groot aantal getuigenissen van slachtoffers samen te brengen. Ook mijn dossier werd toen in beslag genomen door het gerecht. De begeleiding die intussen begonnen was, werd bruusk gestopt, wat veel leed veroorzaakte bij die slachtoffers. De commissie werd de mond gesnoerd.

Weer volgde een tijd waarvan u beweert dat ‘de kerk’ zweeg en niets deed. Alweer onwaar! Na enige tijd mocht ik ervaren dat ‘de kerk’ in hoofde van de bisschoppen – ondanks de inbeslagname van de dossiers door het gerecht – haar inzet om de slachtoffers te ontmoeten en te begeleiden weer opnam. Monseigneur Johan Bonny ontving mij en luisterde naar mijn verhaal, probeerde zich in te leven en mijn verdriet te delen. Hij zorgde ervoor dat ik opnieuw begeleiding kreeg vanuit de kerk, door een ervaren persoon. Na enkele ontmoetingen, waarbij ze echt naar mij luisterde, bereidde mijn begeleidster een ontmoeting voor met de overste van de overleden dader. Ze steunde me op die moeilijke dag en hielp mij om de confrontatie aan te gaan.

Daar kreeg ik wel degelijk erkenning. Het was hard en het verdriet zat diep, maar ik stond er niet alleen voor. Ik heb nog altijd contact met mijn begeleidster als ik het moeilijk krijg. Zo ook na de uitzending van Godvergeten: met de verhalen van de slachtoffers staken het verdriet en de weerzin weer de kop op. Maar het verdriet werd vergroot, door u, meneer Devillé, telkens als u zich uitliet over ‘de kerk’ die zweeg, niets deed en álle slachtoffers in de steek liet.

Die leugen sneed elke keer diep, want mijn ervaring was anders. Ik kan u vertellen dat ik pas na al de gebeurtenissen in de jaren 50 echt gelovig ben geworden binnen de kerk door een diepe godservaring. Intussen hou ik van mijn geloof en van ‘de kerk’, die een gemeenschap is van mensen die leven met goed en kwaad. Ik kan niets, maar dan ook niets goedpraten van al het misbruik gepleegd door kerkmensen, daarvoor zit het verdriet veel te diep. Ook ik was ik geschokt door het programma, ik oordeelde dat het goed was dat de maatschappij dit zag en hoorde, maar ik voelde ook ongeloof en misprijzen over hoe u verzweeg wat ‘de kerk’ wél al gedaan had en nog doet.

Bent u de vieringen vergeten die plaatshadden in grote kerken,waar het mooie beeldje werd geplaatst als teken van het misbruik, om het nooit te vergeten? U was er ook, samen met veel slachtoffers en alle bisschoppen in onder andere de basiliek van Koekelberg. Niets van dat alles kwam ter sprake in het programma, ‘de kerk’ zweeg volgens u en deed niets.

Meneer Devillé, graag zou ik met deze brief vragen of u, als priester en als lid van de kerkgemeenschap, zou willen stoppen met die onwaarheden te verkondigen. U berokkent leed aan slachtoffers die werkelijk gelovig zijn en Gods troost niet willen missen. Ook het begrip, de troost en de wezenlijke bijstand van de kerkmensen willen we niet missen.

Moge het nieuwe jaar 2024 een ander en eerlijk geluid brengen dat genezend en bemoedigend is voor álle slachtoffers. Zowel diegenen die u bekend zijn, als degenen die door kerkmensen gekend zijn.

Mag ik u ook vragen om geen weerstand en weerzin tegenover de kerk te voeden en zo haat te zaaien. Ik geef toe, het is een stuk onmenselijke geschiedenis dat niet vergeten mag worden. De slachtoffers moeten blijvend gehoord worden en begeleid naar genezing en rust. Daders horen gestraft te worden, maar vergeving geeft ook de mogelijkheid om tot rust te komen. Er moeten ook andere mogelijkheden gezocht worden die al de slachtoffers hun eigenwaarde teruggeven. Laten we zoeken naar de juiste initiatieven die daarbij kunnen helpen.

Wist u trouwens dat in het grootste bedevaartsoord van ons land, bij Onze-Lieve-Vrouw van Scherpenheuvel, heel dicht bij haar, een teken van medeleven, troost en hoop werd aangebracht? Sinds meer dan een maand draagt zij dicht bij haar hart en dat van haar kind een teken van troost en hoop. Een uitnodiging voor alle slachtoffers om van Maria, de moeder van Jezus, troost te ontvangen en voor iedereen de hoop dat dit in onze kerk nooit meer gebeurt.

Mag ik u tot slot nog vragen om in het vooruitzicht van het bezoek van paus Franciscus aan ons land geen negatieve uitspraken te doen? Laten we allen – ook wie met misbruik te maken heeft gehad – hem verwelkomen als iemand die meeleeft met de slachtoffers en hun verdriet deelt. Dat heb ik zelf mogen meemaken – geen opgezette show, maar een priester die luisterde, troostte, bad en alle tijd nam om slachtoffers nabij te zijn. Ook die ontmoeting heeft mij geholpen en troost geboden in de zekerheid dat de hele zaak niet meer in de doofpot werd gestopt.

Mijn wens voor het nieuwe jaar is dat onwaarheden worden rechtgezet, dat álle slachtoffers de hulp en troost mogen ontvangen die voor hen nodig zijn. Dat niemand besmeurd wordt, maar op een rechtmatige manier benaderd en beluisterd wordt.

Meneer Devillé, aan u en alle slachtoffers van misbruik wens ik dat 2024 een jaar wordt van eerlijkheid, openheid, genezing en waardigheid voor iedereen.

Godelieva Brouwers, een overlever

Bericht 31 van 22/12/2023

Leo Neels stelt vragen bij 'Godvergeten', link naar een pdf-document dat in een apart scherm opent. Leo Neels, prof. en emeritus dr. en advocaat brengt helderheid in gans de onnodige en onnuttige heisa rond Godvergeten, veroorzaakt door deontologie en journalistiek met de voeten tredende docu-makers en advocaten met onzorgvuldige en misleidende dossiers. Hij brengt gedocumenteerd de ‘evidentie’ naar voor die totaal genegeerd wordt door diegenen nog altijd spijkers op laag water zoeken.

Bericht 30 van 21/12/2023

Johan Leman op FB 20/12/2023: "Is doel de afbouw van subsidiëring van levensbeschouwingen?

15 reacties waaronder deze van Jan Hertogen en een antwoord van Johan:

Bericht 29 van 15/12/2023

Van: Jan Hertogen [mailto:jan@hertogen.be]
Verzonden: donderdag 14 december 2023 21:59
Aan: 'degeestverruimen@onderzoekscommissie.be'
Onderwerp: Coördinatrice kerkelijke opvangpunten, hoorzitting Vlaanderen - zie ook weergave op youtube - Vlaamse hoorzitting - 01/12/2023

Aan de leden van de onderzoekscommissies ea.

Beste,

Informatie moet z’n werk doen op een ogenblik dat daar nood aan is, ook al werkt de Vlaamse onderzoekscommissie op een ander ritme dan de parlementaire onderzoekscommissie. Op 1 december 2023 werd de Vlaamse commissie uitgebreid geïnformeerd over de opvangpunten van de kerk met oa de verantwoordelijken voor Limburg, het Aartsbisdom Mechelen-Brussel, Gent en door Mia Deschamphelaere, aanspreekpunt religieuzen en coördinator van het gemeenschappelijk opvangpunt.

Vooral de publiek uitgesproken inleiding door Mia Deschamphelaere is exemplarisch voor de zorg, professionaliteit en erkenning van slachtoffers in alle stadia waar na een melding tot aan de eventuele dading. Haar beschrijving is ook illustratief voor wat ikzelf, en met mij honderden andere slachtoffers van de kerkelijk opvangpunten hebben ervaren. Allicht zullen de medewerkers van de opvangpunten van de kerk ook de gelegenheid krijgen om voor de federale onderzoekscommissie hun werk toe te lichten. Intussen publiceren wij hieronder de volledige inleidende tussenkomst van Mia Deschamphelaere. Zie ook het artikel in het Nieuwsblad van 01/12/2023 voor een kort verslag van alle inleidingen mbt de opvangpunten.

Met vriendelijke groeten,

Jan Hertogen,
in opvolging van de overleggroep Slachtoffers-kerk
die zich hard ingespannen heeft voor nieuwe opvangpunten
van de kerk na opheffing van de commissie Adriaenssens
______________________________________________

leiding Mia Deschamphelaere, 1 december 2023, hoorzitting Vlaanderen

“Mevrouw de voorzitster, Beste commissieleden,

Vooreerst dank dat we in deze commissie de werking van het Gemeenschappelijk Opvangpunt mogen voorstellen. We zijn de laatste weken vaak uitgenodigd geweest door de pers, kranten, tv en radio om onze werking toe te lichten.

Maar in onderling overleg hebben wij steeds beslist om niet op de persvragen in te gaan, dit in belang van de slachtoffers. Wij willen hun vertrouwen in onze discretie niet verliezen. Wij willen een veilige plaats zijn voor hen die een pijnlijk bijna onuitspreekbaar verhaal willen doen. Het was een keuze tussen informatie verstrekken en daarmee zelf in de kijker komen te staan of de betrouwbaarheid voor de melders te garanderen.

Maar nu zijn we uw commissie dankbaar dat we hier in het hart van de democratie in een openbare zitting onze werking kunnen toelichten. Ik stel graag de leden van het Gemeenschappelijk Opvangpunt voor:

■MIEKE MESKENS, historica, gewezen leerkracht en begeleidster van kwetsbare leerlingen, heeft zich ook al ingezet als vrijwilligster voor basiseducatie en het inlezen van boeken voor mensen met een visuele beperking. Ze zal u zo dadelijk het protocol van onze werking toelichten.

■ RIK BLOEMEN (aanklikken voor tekst), gewezen directeur en coördinator van het vertrouwenscentrum Kindermishandeling in Limburg. Hij is vrijwilliger in het Opvangpunt Hasselt voor de slachtoffers van misbruik in Hasselt sinds 2010 en ook vrijwillig voorzitter van Vrij CLB Limburg, van een kinderdagverblijf, van een buitenschoolse Opvang en van een dienst voor Onthaalgezinnen. Straks krijgt u van hem de toelichting over de cijfers van de opvangpunten sinds 2011.

■  RITA PASSEMIERS, historica en pers- en communicatiewetenschapper, o.m. 20 jaar ombudsvrouw voor de stad Gent en 20 jaar journaliste bij de VRT-radio. Zij zal u een persoonlijke getuigenis brengen.

° Daarnaast ook nog MIEKE COOREVITS, licentiaat in de godsdienstwetenschappen en 30 jaar gewerkt in een psychiatrische instelling in de dienst zin-zorg, hier op de publieksbank.

° PATRICK DEGRIECK en MAURICE van STIPHOUT staan ons vanuit hun expertise bij voor de opvolging, ondervraging en sanctionering van de daders die nog in leven zijn.  Patrick was reeds lid van de Commissie Adriaenssens die in 2009 van start is gegaan.

Ikzelf ben jurist, ben ook van 1995 tot 2010 parlementslid geweest o.m. in commissies voor onderwijs, voor justitie en voor sociale zaken. Maar ik heb al sinds 2012 geen enkel politiek mandaat meer en doe heel wat vrijwilligerswerk voor het Katholiek Onderwijs en heb een stichting JOVEL opgericht voor schuldkwijtschelding om zo generatie armoede te voorkomen. In een vrije democratie heeft iedereen het recht op een leven na de politiek en een zelf gekozen engagement of beroep, zonder levenslang politiek geframed te worden. In de verre toekomst hoop ik dat ook voor ieder van u. Kort na mijn laatste mandaat in 2010 veroorzaakte de zaak VANGHELUWE een schokgolf van verontwaardiging in de samenleving. Ook ik was geschokt en vol afschuw en vooral beschaamd als gelovige. Daarom besloot ik om in te gaan op de vraag om als vrijwilliger slachtoffers tegemoet te komen en hen te begeleiden naar erkenning en eerherstel.

Zoals u merkt zijn we een multidisciplinair team, dat zoals het protocol beschrijft onafhankelijk werkt van de Kerk en samen beraadslaagt. In doelstelling en werkwijze verzekeren we eigenlijk de continuïteit van de commissie Adriaenssens, die zoals u weet feitelijk beëindigd werd door de gerechtelijke inbeslagname van haar dossiers in juni 2010. De opvang van slachtoffers, hen een veilige plaats bieden om voor het eerst over het hen aangedane leed te spreken, hen met open oor en hart  beluisteren en hen dan begeleiden naar erkenning en eerherstel,  en zo bijdragen tot de heling van diep gekwetste mensen, dat alles staat centraal in de werking van de Opvangpunten, die in 2021 werden samengevoegd in één gemeenschappelijk Opvangpunt.

We treden wel nooit in de plaats van Justitie. Misbruikfeiten met minderjarigen en wanneer de dader nog leeft, melden wij steeds bij het parket, meestal bij federaal magistraat LIEVE PELLENS. Bij grensoverschrijdend gedrag tussen meerderjarigen sporen wij het slachtoffer aan om zelf klacht in te dienen bij Justitie. Soms wordt door het slachtoffer enkel bemiddeling door het Opvangpunt gevraagd. Als de slachtoffers wegens verjaring of wegens overlijden van de dader niet meer bij Justitie terecht kunnen, gaan wij verder dan het recht. Wij blijven slachtoffers dan bijstaan, erkennen en tegemoetkomen, hoe oud de feiten ook geweest zijn. De oudst erkende feiten door een opvangpunt dateren van het jaar 1937 (nu 86 jaar geleden).

Anders dan bij Justitie wordt voor de erkenning door het Opvangpunt geen materiële bewijsvoering gevraagd zoals voor de strafrechtbanken. Voor de erkenning baseren wij ons op de geloofwaardigheid van de misbruikverhalen van de slachtoffers: het zichtbare leed, de haarfijne herinnering van de kleinste details, en ook steunen wij ons op het archiefonderzoek in de betrokken bisdommen en congregaties. Onze begeleiding wordt meestal afgesloten met een erkenningsgesprek dat door ons wordt voorbereid. Het erkenningsgesprek met het slachtoffer en de bisschop/overste/dader is voor de meeste slachtoffers niet zomaar een gesprek, maar echt een stap in het verwerkingsproces van het hun aangedane leed. Ze worden geloofd door de Kerk, misschien voor de eerste keer en hun leed wordt gezien en erkend. Er worden ook oprechte spijtbetuigingen geformuleerd, die neergeschreven worden in de dadingsovereenkomst. Dat gesprek is voor de slachtoffers vaak een bevrijding waarvoor ze erg dankbaar zijn.

Daarnaast is er de mogelijkheid om een morele tegemoetkoming te ontvangen in de vorm van een geldsom. Deze som is een materiële ondersteuning van de spijtbetuiging. Als mogelijkheden hiervoor houden wij ons aan de categorieën en de bedragen die unaniem zijn goedgekeurd door het Federaal Parlement in 2010 na de Bijzondere Commissie. Deze commissie had zich laten bijstaan door gerechtelijke experten om deze bedragen vast te stellen op basis van de gangbare rechtspraktijk. De spijtbetuiging, de erkenning en het bedrag worden vastgelegd in een dadingsovereenkomst. De ondertekende dading houdt geen zwijgplicht in. De slachtoffers mogen getuigen, samenkomen, manifesteren, ze mogen enkel de namen van daders, die niet door Justitie zijn veroordeeld, niet bekend maken. De Kerk daarentegen  garandeert wel de privacy van elk slachtoffer.

We werken samen met ieder die zich inzet om het leed van de slachtoffers op te vangen. We voerden verschillende gesprekken met slachtoffers samen met RIK DEVILLE en NORBERT DE BETHUNE van de werkgroep Mensenrechten in de Kerk, ook kwamen we tot dialoog met de slachtoffers, die bijgestaan werden door advocaten van het bureau VAN STEENBRUGGE en MUSSCHE. We worden regelmatig gevraagd om mee met de Commissie voor Erkenning en Bemiddeling (COMEB) het gesprek te voeren met een slachtoffer dat zich bij hen heeft aangemeld, evenzo met Moderator, een organisatie die zich inzet voor bemiddelde oplossingen. En nog deze week kregen we dossiers die ons werden overgedragen door het Vlaams Meldpunt voor Grensoverschrijdend Gedrag. Bovendien gaan we op vraag van het slachtoffer mee naar de behandelende psycholoog om over het vastgestelde misbruik te spreken.

Wat dit engagement persoonlijk met mij doet en hoe dit mijn visie op de samenleving en de Kerk heeft beïnvloed, kan u lezen in mijn getuigenis die werd opgenomen in het boek van RIK DEVILLE In naam van de vader dat aan de basis lag van de documentaire-reeks Godvergeten.

Bij de aanvang nu meer dan twaalf jaar geleden wist ik wat mij te wachten stond. Toch was de confrontatie met het leed en de pijn van de concrete slachtoffers ongemeen hard. Gedurende al die jaren ontmoette ik persoonlijk 137 gebroken mensen, van Maaseik tot Diksmuide, in mooie herenhuizen en in gehuurde flats, in psychiatrische instellingen en detentiehuizen. Nooit ben ik gewend geraakt aan de gruwelijke verhalen van kindermisbruik. Telkens opnieuw maakte ik mij klein, werd ik één en al oor, liet ik de wonde opengaan en luisterde ik naar de levensverhalen, die vooral overlevingsverhalen zonder uitkomst bleken te zijn. Ik ontmoette dan evenveel maal een Vlaamse overste of bisschop om het verhaal te brengen, om iets over de identiteit van de dader te weten te komen en om een erkenning voor het slachtoffer voor te bereiden.

Voor het eerst beluisterd worden over het leed dat hen is aangedaan, zonder dat er getwijfeld wordt, zonder dat ze bestookt worden met vragen naar bewijs, aanvaard en erkend worden als slachtoffer en officiële kerkelijke excuses horen uitspreken, dat werkt zonder meer bevrijdend. Met deze gesprekken hebben we de slachtoffers kunnen helpen om een bereikbare stap vooruit te zetten in hun persoonlijk verwerkingsproces.

Daarvoor hebben we allen al veel dankbaarheid mogen ondervinden. In die dankbaarheid van de slachtoffers vinden we dan de moed om de nieuw binnengelopen meldingen aan te pakken. Want de meldingen zullen blijven komen, de verwerking van misbruik op jonge leeftijd duurt een leven lang. Niemand weet vooraf wanneer de individuele verdringingsstrategieën doorbroken worden, wat de aanleiding is of wanneer het geschikte moment daar is om te durven spreken. Daarom ook was het zo essentieel dat de opvangpunten binnen de Kerk tot op vandaag zijn blijven functioneren, nadat de Arbitrageprocedure was afgesloten.

Mia De Schamphelaere, Vlaams Parlement, 1 december 2023

Bericht 28 van 28/11/2023

Inleiding van Jan Hertogen in opvolging van de Overleggroep slachtoffers-kerk voor de parlementaire onderzoekscommissie op 27/11/2023.

Mail ter info aan mailing-list. Wie zich wil inschrijven op de ijst, zie info@kelk.be

Beste,

Gelieve hierbij de inleiding te vinden van Jan Hertogen voor de Parlementaire Onderzoekscommissie van 27/11/2023, in opvolging van de Overleggroep slachtoffers-kerk en vanuit z’n persoonlijk wedervaren.

Aan de commissie is gevraagd om zowel de Werkgroep mensenrechten in de kerk als de Overleggroep uit te nodigen voor een bespreking over welke aanbevelingen gelijklopend zijn en als basis kunnen dienen voor een overleg met de kerkelijke vertegenwoordiging, waarin de Werkgroep MIDK ook aanwezig kan zijn als deelnemer of als waarnemer.

Ook is de opbouw gevraagd van een centraal register met unieke slachtoffers en info mbt misbruik en de inschrijving ervan op een tijdslijn met het aantal priesters/broeders per kalenderjaar (zie bijlage). Deze opmaak is essentieel ais basis voor verdere stappen in de erkenning en tegemoetkoming aan de slachtoffers, en als analyse van het systemische en de systematiek van het misbruik. Bijkomend kan de doorgang van elke dader getraceerd worden aan de hand van de katholieke jaarboeken per bisdom (aanwezig in KADOC) en het Franstalig equivalent ervan en kan nagegaan in welke mate dit overeenkomt met het vastgesteld misbruik, en kan op deze wijze ook schuldig verzuim aangetoond worden.

Ten slotte werd een voorstel gedaan om aan erkende slachtoffers van seksueel misbruik levenslang gratis toegang te geven tot therapeuten en psychiaters. Hiertoe dient een speciaal attest voor het slachtoffer opgemaakt. Langs een aparte code in de RIZIV-nomenclatuur wordt dan jaarlijks een afrekening gestuurd door het RIZIV aan Dignity om in te staan voor de betaling.

Alle slachtoffers werden uitgenodigd om bijkomende voorstellen te doen om zo de gezamenlijke bespreking tussen de Werkgroepen MIDK en Overleggroep te voeden en het overleg met de kerk inhoud te geven.

Met vriendelijke groeten,

Jan Hertogen

*
*   *

Inleiding, met toegevoegde bijlage Aantal priesters en broeders per bisdom 1950-2022

Geachte voorzitter, commissieleden, experten en andere aanwezigen,

Dank om in te gaan op mijn vraag om in opvolging van de Overleggroep slachtoffers-kerk gehoord te worden.

Wij houden er aan te beginnen met aanbevelingen omdat deze de werkzaamheden van de commissie kunnen inspireren en oriënteren zonder bezwaard te worden met het verhaal verder in deze toelichting.

A. Aanbevelingen

1. Vooreerst steunen we de aanbevelingen van de Zorgcentra na Seksueel Geweld (ZSG) en alle andere zoals uitgewerkt door IMLandelijk, die op 13/11/2023 gehoord zijn. Er is al een politieke beslissing genomen om deze zorgcentra van 10 naar 13 uit te breiden zodat elke Belg er binnen de 100 km een ter beschikking heeft, ook de slachtoffers van seksueel misbruik in de kerk in het heden en in het verleden.
 
2. De dringende uitbouw van opvangpunten binnen andere sectoren van de samenleving met minstens dezelfde tegemoetkomingen als in de kerk zijn voorzien, oa in de sectoren sport, onderwijs, cultuur en op de werkplek.

3. Wat seksueel misbruik in de kerk betreft kunnen volgende verbeteringen en aanvullingen gebeuren:

3.1. De opbouw van een centraal register van unieke slachtoffers van seksueel misbruik in de kerk door een onafhankelijke onderzoeksinstantie die toegang krijgt tot kerkelijke en gerechtelijke dossiers, zoals met de commissie Deetman in Nederland het geval was. Dat betekent de integratie van de databestanden van:

- de Arbitragecommissie,
- de Opvangpunten kerk,
- het Federaal meldingspunt Lieve Pellens,
- de Historische onderzoeken kerk zoals aanwezig in hun rapport van 1995-2017
- Dossiers aanwezig in het dossier Operatie Kelk  dat ter griffie ligt – en nagaan hoe de dossiers Adriaenssens kunnen ontsloten worden voor opvolging door de opvangpunten kerk die in vervanging gekomen zijn van de commissie Adriaenssens
- dossiers berustend bij burgers

3.2. Opmaak van een historisch overzicht per kalenderjaar jaar tussen 1950 en 2022 van het aantal priesters, bisschoppelijke en religieuzen, aangevuld met een % broeders, op basis van de katholieke jaarboeken per bisdom. Een eerste telling is door ons gebeurd in KADOC voor het Vlaams gewest, zie de tabel in bijlage. Dit is opgemaakt om onmiddellijk gebruikt te worden met toevoeging van het aantal unieke daders en unieke slachtoffers per jaar en voor de berekening van het totaal. Tevens kan werk gemaakt van een verdere analyse van de locatie van het misbruik, differentiatie naar bisdom en regio, jaren, evolutie enz. De bijgevoegde excellijst kan onmiddellijk ingevuld worden door:
- de Opvangpunten kerk
- de Arbitragecommissie
- het Federale opvangpunt
- het Federale parket dat ondermeer de dossiers van Operatie Kelk beheert die ter griffie liggen
- Lijsten bij burgers

3.3. Aanbevelingen mbt de werking van de opvangpunten en informatie aan de slachtoffers:

- Indexering van de tegemoetkomingen met terugwerkende kracht tav 2022. Dwz dat wie in 2011 een tegemoetkoming kreeg geen indexering geniet, wie er in 2015 een kreeg krijgt de index van 2015 tav 2011, voor 2010 tav 2011 en voor de actuele tegemoetkoming is de huidige index van toepassing tav 2011. Jaarlijks, op 01/01 is er een indexering voor tegemoetkomingen die van dan af worden toegekend, voor alle andere is er een regularisatie gebeurd.

- Na afsluiting van een dading dient het slachtoffer van elke evolutie op de hoogte gesteld mbt de tijdelijke schorsing van priesterlijke functies, of de definitieve door Rome, van eventuele laïcisering en of de dader bijdraagt aan het Fonds voor tegemoetkomingen.

- Elk slachtoffer dient toegang te krijgen tot de katholieke jaarboeken om zo de plaatsing- en verplaatsingsweg van de pleger te kunnen nagaan, en de actuele residentie. De onderzoeksinstantie mbt het centraal register dient deze service op eenvoudige vraag te leveren aan een slachtoffer.

- De jaarlijkse rapporten van de opvangpunten van de kerk diversifiëren naar het jaar van het misbruik, met opgave van het aantal unieke daders en unieke slachtoffers, en de totalen na WO 2.

- Bijkomend aan de regeling van tegemoetkomingen dient in geval van een erkend misbruik in de kerk een slachtoffer voor onbepaalde tijd toegang tot psychologische of psychiatrische hulp te krijgen. Deze beroepsuitoefenaar krijgt dan de volledige vergoeding van het RIZIV op basis van een aangepaste codering met opgave van de naam en de data van de behandeling. Het RIZIV maakt jaarlijks een afrekening aan het Fonds voor tegemoetkomingen (Dignity), dat zorgt voor de financiering.

4. Tenslotte doen we het voorstel om de aanbevelingen van de Werkgroep Mensenrechten in de kerk en deze in opvolging van de Overleggroep samen te leggen en na te gaan waarover beiden akkoord zijn. Daarover kan dan in bespreking gegaan worden met een kerkelijke vertegenwoordiging. Aan een expert, bv Henri Heimans kan gevraagd worden om dit interne overleg tussen slachtoffers en een bespreking met de kerkelijke vertegenwoordiging voor te zitten. Dit alles kan op korte termijn gebeuren.

B. Het verhaal vanuit het oogpunt van de Overleggroep slachtoffers-kerk

De commissie Adriaenssens kreeg op 22/04/2010 de melding van Marc Van Gheluwe over het jarenlang misbruik door zijn nonkel- bisschop Van Gheluwe. Adriaenssens heeft diezelfde dag nog alle stappen gezet die tot het onmiddellijk ontslag van bisschop Van Gheluwe geleid hebben. De volgende dag werd dit bekend gemaakt en deed aartsbisschop Leonard de oproep dat elkeen die ervaringen met seksueel misbruik in de kerk had zijn verhaal moest meedelen. Ikzelf heb op 27/04/2010, met een herinneringsmail op 30/04 melding gedaan van de feiten waarvan ik slachtoffer geweest ben. Op 2 mei 2010 heb ik bevestiging van ontvangst gehad en de belofte van verder gesprek. Gezien de groei van het aantal meldingen zou evenwel enig geduld dienen opgebracht. Maar belangrijk was het eerste spreken en het vooruitzicht gehoord te worden.

Met de inbeslagnames van 24/06/2010 werd duidelijk dat het reeds om 475 meldingen ging. Die avond werden ikzelf en alle slachtoffers die Peter Adriaenssens hun vertrouwen geschonken hadden, geschokt en in het diepste van hun wezen geraakt, door de beelden op het nieuws van de inbeslagnames in het ‘Vertrouwenscentrum’ van Peter Adriaenssens in Leuven. Het besef dat ook mijn vertrouwelijke melding door een gerechtelijke interventie was in beslag genomen, haalde alle zwartheid en pijn van het misbruik terug voor de geest, en kwam het besef dat een verder spreken werd lamgelegd.

Als syndicalist, ervaren en beslagen in het verdedigen van het belang van gehandicapten, zorgbehoevenden en het personeel dat hen bijstaat, heb ik nog dezelfde avond klacht neergelegd bij de politie van Mechelen tav van de commissie Adriaenssens omdat zij de vertrouwelijkheid van m’n melding niet had kunnen respecteren. Ik vermeldde evenwel dat zij daarin geen schuld hadden maar wou hen stimuleren ook verhaal te halen tav het gerecht. Maar op 25/06/2010 heeft Peter Adriaenssens ontslag genomen en na hem alle commissieleden.

Daar stonden we dan met honderden slachtoffers opnieuw in ons blootje, nu voor het Brusselse gerecht en ook, zoals later bleek, voor advocaten die in de rij stonden om alle dossiers langs mp3 in te spreken. Ook daders kregen als burgerlijke partij toegang tot alle dossiers zoals ik zelf heb kunnen vaststellen bv van de abdijschool Dendermonde.  “Voor wie heb ik als lokaas gediend” was de eerste vraag van Peter Adriaenssens toen hij z’n ontslag uit de commissie meedeelde. Hij was de eerste om te beseffen dat de confrontatie van de daders met de feiten door deze gerechtelijke actie onmogelijk gemaakt werd gezien 95% van de feiten al verjaard was. Na het misbruik en de inbeslagname van de dossiers Adriaenssens is dat het derde drama, zeg maar misbruik, dat de slachtoffers van misbruik in de kerk te verduren kregen, en dan moest Godvergeten nog komen.

De Overleggroep slachtoffers-kerk

Een dag na de inbeslagnames stond ik dus voor de vraag, wat nu?

Als eerste stap heb ik telefonisch contact opgenomen met Rik Devillé met een afspraak op zondagvoormiddag 27/06/2010 bij hem thuis. Dat de inbeslagnames niet uit de lucht waren gevallen was intussen al duidelijk uit diverse persberichten. Over Godelieve Halsberghe met haar verhaal over de crypte van Mercier in Leuven en de overdracht van haar 33 dossiers als commissievoorzitster (2000 – 2010) aan het rijksregister. De Brusselse politie was ze op 23/06/2010 daar al gaan ophalen tegen de zin van Halsberghe die toen pas besefte dat zij de betrokken slachtoffers niet om toelating gevraagd had. En Devillé, die een afspraak had met Peter Adriaenssens om al z’n dossiers aan hem over te dragen en om op zaterdag 26/06/2010 terug samen te zitten met de 20 slachtoffers die tien jaar eerder met Rik Devillé verhaal waren gaan halen bij Danneels. Danneels had dit toegezegd, en Peter Adriaenssens had inzage gekregen in de 19 dossiers, echter zonder er enige concrete aanduiding van misbruik in terug te vinden. Zowel de overdracht van 495 dossiers (volgens Rik Devillé) als de afspraak van de 20 met Danneels werd onmogelijk gemaakt door de inbeslagnames van de dossiers Adriaenssens..

Vervolgens heb ik me geïnformeerd wat te doen tav een onderzoeksrechter die beslag legt op mijn vertrouwelijke melding? Ik nam me voor om op maandag 28/06/2010 naar het Brusselse parket te stappen en me als benadeelde partij te verzekeren van minstens de informatie over verdere opvolging door het gerecht.

Maar eerst m’n gesprek met Rik Devillé.

Dat Rik voor de overdracht van z’n dossiers gezorgd had aan twee substituten van procureur des konings Bulthé van Brussel, en dat hij een allerbest contact en steun had van advocaat Van Steenbrugge en dat hij bereid was om met me samen te werken tav van de kerk en haar afgevaardigde Bonny om een voorstel van financiële tegemoetkoming te doen. Ik zou Bonny namens ons beiden contacteren met het voorstel om voor elke maand na het misbruik, 120€ te voorzien voor therapie- en gezondheidskosten, met een berekend budget voor 250 meldingen. Ook zou aangedrongen worden op een heropnemen van opvang, gesprek en erkenning zoals aangeboden door de commissie Adriaenssens. Namens ons beiden heb ik dan contact gehad met Bonny op het bisdom in Antwerpen waarbij zij ons voorstel zouden onderzoeken.

Op 28/06/2010 werd ik door het onthaal bij het parket in Brussel naar Wim De Troy doorgestuurd, die, verrast, me enkele minuten kon te woord staan, maar hij kon niet ingaan op m’n vraag om m’n dossier terug te geven, en om mezelf als benadeelde partij op te geven moest ik bij een andere onderzoeksrechter zijn. Dan stond ik voor de beslissing of ik naar buiten zou treden als een van de 475 slachtoffers. Met het perspectief op verder overleg met de kerk en vanuit m’n syndicale reflex en het adagium van Cardijn, zien, oordelen, handelen, heb ik De Standaard gebeld die er meteen haar titelblz van maakte op 29/06/2010. Dat was ook het signaal voor een interview met Machteld Libert, niet als vergelijkbaar slachtoffer maar voortgaande op de reactie van de getraumatiseerde Peter Adriaenssens, “voor wie ben ik lokaas geweest”. In het interview zeg ik ook dat m’n ‘outing’ in feite het moeilijkst geweest is voor m’n kinderen, die ik de avond voordien had meegedeeld dat dat in de pers zou komen. Voor het VRT-interview van 29/12/2010, zie  https://www.youtube.com/watch?v=Jt_JgAqmGF4

In de loop van de weken na 24/06/2010 heb ik de pers en het internet er op nageslagen om slachtoffers te vinden die al naar buiten getreden waren en hen te vragen of ze mee in een overlegdynamiek wilden treden om zowel de voortzetting van de commissie Adriaenssens als een financiële tegemoetkoming te bepleiten, zoals in een eerste overleg met Rik Devillé was overeengekomen. Zes personen bevestigden dit langs mail. Langs de Werkgroep mensenrechten in de kerk en Rik Devillé, waren er twee slachtoffers van het toenmalige bestuur betrokken in dit overleg. De werkwijze van de Overleggroep slachtoffers kerk was helder: elkeen kon agendapunten aanbrengen voor bespreking met de kerk, elkeen kon mee aanwezig zijn en iedereen die relevant was voor de behartiging van het slachtofferbelang kreeg een verslag.

Op 30/06/2010 besliste procureur-generaal Marc de le Court tot het onderzoek van het onderzoek waarvan op 28/08/2010 de uitspraak werd bekendgemaakt mbt de inbeslagnames bij Adriaenssens. Het was de gelegenheid om in het journaal van VTM te pleiten voor een herneming van opvangpunten door de kerk, zie https://www.youtube.com/watch?v=5gT4Rp8BRTI&t=71s

En dan kwam de echte bom, nl het rapport Adriaenssens van 10/09/2010 met het geanonimiseerde misbruikverhaal van 143 slachtoffers die Adriaenssens nog langs mail had kunnen bereiken. Dat rapport was de rechtstreekse aanleiding voor de instelling van een Bijzondere Parlementaire Commissie. Diezelfde dag nog werd ik geïnterviewd door Kathleen Cools in Terzake, waarbij ik wees op belang van de herneming van de opvang door de kerk en ook reclame maakte voor de herkenningsdag van de WMIDK van 02/10/2010, zie https://www.youtube.com/watch?v=GhjzCYTMH6w

Het overleg met agendering en verslag vanuit de tot dan publiek bekende slachtoffers is doorgegaan tot 13 september 2010. De beslissing van de bisschoppen Bonny en Harpigny van 12/09 om een vervolg te geven aan de commissie Adriaenssens werd onmiddellijk afgewezen door De Werkgroep en advocaat Van Steenbrugge die toen uitdrukkelijk op het voorplan kwam. De positieve beoordeling door de Overleggroep slachtoffers-kerk bracht geen aarde meer aan de dijk. Op 12/09/2010 was ook de persconferentie gepland van de start van de Overleversbeweging op initiatief van Lieve Halsberghe van SNAP, de internationale organisatie van slachtoffers van seksueel misbruik in de kerk. Zij sprak zich uit voor eenheid tussen de slachtoffers in functie van ‘onderhandelingen met de kerk, maar Linda Opdebeeck nam daar onmiddellijk afstand van en wijzelf opteerden voor nieuwe opvangpunten. Bij de bekendmaking van de Overleversbeweging was haar failliet al bezegeld, ze heeft maar één dag bestaan, zie https://www.youtube.com/watch?v=cjEr6MYEbWY.

Het standpunt van de Werkgroep werd op de herkenningsdag van 02/10/2010 , bezegeld en zij volgden van dan af uitsluitend nog de juridische weg, oa langs de Class Action. De aanbreng van mijn dossier, waarin ook nog drie andere slachtoffers van dezelfde dader waren opgenomen, en een getuigenis over de handelswijze van bisschop Schreurs om de dader een hand boven het hoofd te houden, werd afgewezen.

Het overleg mbt de tegemoetkomingen werd on hold gezet omdat een Bijzondere Parlementaire Commissie zich daarover zou buigen en de kerk zelf nieuwe opvangpunten zou opzetten. Wel werd door ons nog medewerking verleend aan de brochures van de kerk mbt het misbruik in de kerk die uitvoerig konden geamendeerd worden. Doordat de kerk inging op de aanbeveling van het parlement tot de installatie van een arbitragecommissie en van meet af aan de door hen voorgestelde financiële regelingen ten laste zou nemen, en vanaf 1 januari 2012 ook de eigen contactpunten actief werden, was daarmee de kous af voor de Overleggroep slachtoffers-kerk. Ze konden zo mee volgen hoe, geteld tot 30/06/2023 er 1.392 slachtoffers langs deze weg gehoord, erkend en tegemoetgekomen werden.

Waarom zitten we hier dan terug samen, waarom konden de programmamakers van de VRT en De Mensen zo misleid worden, waarom werd enkel maar een segment van ‘ontevredenen’ aangesproken voor medewerking aan Godvergeten, terwijl in het België, mede door de engagementen van de kerk, over ‘Nietvergeten’, gaat. Hiermee samen de vraag waarom het Brusselse gerecht, tegen alle adviezen in, oa van het toen reeds aanwezige hoofd van het federale parket Delmulle, toch overging tot de inbeslagnames. De gerechtsjournalist John De Wit van GVA vroeg zich toen al af waarom Bulthé, als ‘vrijzinnige’, vroeg om Operatie kelk over te dragen aan het federaal parket, onder leiding van de ‘katholiek’ Delmulle. Was ‘Operatie Kelk’ al geslaagd doordat de dossiers toegankelijk gemaakt werden voor advocaten en langs hen voor anderen?

Zowel de Werkgroep mensenrechten in de kerk als de Overleggroep, hebben elkaar niets in de weg gelegd, en hebben elkaar gerespecteerd in de eigen weg die bewandeld is. Dat houdt in dat de opvangpunten van de kerk honderden slachtoffers hebben ontvangen, erkend en tegemoetgekomen. De grote meerderheid van hen hebben hiermee vrede genomen en hebben de bladzijde, samen met hun partner of familie kunnen omslaan. Zij hebben allicht in grote meerderheid weinig boodschap aan wat de programmakers van Godvergeten en diegenen die nog langs gerechtelijke weg voor verjaarde dossiers vonnissen willen krijgen bezield heeft. Zij zullen zich niet meer als getuigen opgeven voor deze commissie. Zij willen niet het einde van de kerk, de destructie van het instituut, de miskenning van de resultaten van de katholieke actie door de eeuwen en decennia heen. Meer dan 6 mio Belgen zijn aangesloten bij de Christelijke mutualiteit, 56% van de vakbondsleden zijn bij het ACV, 60% is ingeschreven in het katholieke onderwijs. 2/3 van de zorgorganisaties worden beheerd door of zijn voortgekomen uit christelijke instellingen. Meer dan een half miljoen werknemers verdienen hun dagelijkse brood in ondernemingen die een christelijke stempel dragen en voortgekomen zijn uit de door de katholieke kerk gepatroneerde actie. Wie de afbouw van de kerk wil, wie de katholieke kerk en de religie wil uitsluiten van betoelaging, keert zich niet alleen tegen de grondwet maar tegen het middenveld dat in hoge mate voortgekomen is uit de katholieke actie, dwz tegen de “troost waar het volk zelf voor gezorgd heeft”, zoals Marx indertijd al opmerkte.

De onderzoekscommissie mag zich doorheen alle tussenkomsten en agenda’s afvragen waarom drie dynamieken samenkomen: de anti-kerkelijke , de anti-gerechtelijke en de anti-politieke. Want geen enkele uitspraak van de HRJ zal tegemoetkomen aan ‘complottheorieën’. En de gestelde eisen naar de politiek (60 tot 600 miljoen € voor de slachtoffers, strafvordering met onbeperkte terugwerkende kracht, uitsluiting van de kerk van de opvolging van verjaarde dossiers) zullen nooit voldoende beantwoord worden.

Goed dat de kerk met haar opvangpunten nog beschikbaar is voor alle nieuwe meldingen, ook voor Van Quickenborne en alle anderen. Hopelijk kan de kerk deze essentiële bijdrage aan de samenleving en aan het herstel, de erkenning en tegemoetkoming aan de slachtoffers, na de conclusies van de parlementaire onderzoekscommissie, verder aanbieden. Dat was altijd de hoofdbekommernis van de Overleggroep slachtoffers-kerk.

Als uitsmijter nog de Terzake van 04/02/2011 met Leo Stoops en Ivan De Vader over de koud en warm in de Sint-Romboutskathedraal in Mechelen: https://www.youtube.com/watch?v=ukNFAhtdCFs over wat aan de basis lag van Operatie Kelk.

Jan Hertogen, 27/11/2023
zie ook www.kelk.be en www.operatiekelk.be

Bijlage: Aantal priesters en broeders per bisdom 1950-2022

Bericht 27 van 04/11/2023

De 112 personen die in 34 sessies van de Bijzondere Commissie seksueel misbruik in de kerk gehoord werden in 2010/2011 worden hieronder opgelijst. Deze lijst kan nuttig zijn om te weten of iemand of een organisatie die voor de parlementaire  onderzoekscommissie komt ook al gehoord is in de Bijzonder Commissie van 2010/2011.

22.11.2010 M./Dhr. Rik Devillé, Mme/Mw. Linda Opdebeeck, (Droits de l’homme dans l’Église/Mensenrechten in de Kerk), Mme/Mw. Lieve Haslberghe, (SNAP Belgium)
24.11.2010 Mme/Mw. Astrid Bedoret, Mme/Mw. Evelyne Bruyère, (SOS Incestes Belgique), Mme/Mw. Suzanne Van Malderen, Mme/Mw. Marleen Achtergaele
(ASBL/vzw Incest Misbruik Limburg), M./Dhr. Yves Vanden Auweele, (Professeur émérite de psychologie du Sport/ Emeritus hoogleraar in de sportpsychologie,
KU Leuven), M./Dhr. Tony Van Loon, (ASBL/vzw UilenSpiegel), Mme/Mw. Marianne Mertens
(Medical Women’s Association of Belgium)
29.11.2010 M./Dhr. Walter Van Steenbrugghe, Mme/Mw. Christine Mussche, (Avocats/Advocaten)
01.12.2010 Mme/Mw. Godelieve Halsberghe, (Ancienne présidente de la commission interdiocésaine pour le traitement des plaintes pour abus sexuels commis dans l’exercice de la relation pastorale/ Oud-voorzitter van de commissie voor de behandeling van klachten wegens seksueel misbruik in een pastorale relatie)
01.12.2010 M./Dhr. Peter Adriaenssens, (Ancien président de la commission de traitement des plaintes pour abus sexuels dans, le cadre d’une relation pastorale/ Oud-voorzitter van de commissie voor de behandeling, van klachten wegens seksueel misbruik in een pastorale relatie)
06.12.2010 M./Dhr. Pierre Chomé, M./Dhr. Jean-Pierre Lothe, (Avocats/Advocaten),
08.12.2010 M./Dhr. Luc De Fleurquin, (Professeur émérite de droit canonique/ Emeritus hoogleraar Kerkrecht, KU Leuven) M./Dhr. Louis-Léon Christians, (Professeur de droit canonique/ Hoogleraar Kerkrecht, UCL)
13.12.2010 Mgr. Arthur Luysterman, (Ancien évêque de Gand/ Voormalig bisschop van Gent), Mgr. Guy Harpigny, (Évêque de Tournai/ Bisschop van Doornik)
Mgr. Johan Bonny, (Évêque d’Anvers/ Bisschop van Antwerpen)
15.12.2010 Mgr. Aloys Jousten, (Évêque de Liège/ Bisschop van Luik), Mgr. Luc Van Looy (Évêque de Gand/ Bisschop van Gent)
15.12.2010 Mgr. Jozef De Kesel, (Évêque de Bruges/ Bisschop van Brugge), Mgr. Patrick Hoogmartens (Évêque de Hasselt/ Bisschop van Hasselt), Mgr. Remy Van Cottem, (Évêque de Namur/ Bisschop van Namen)
21.12.2010 Mgr. Godfried Danneels (Ancien président de la Conférence des évêques/ Oud-voorzitter van de Bisschoppen-conferentie)
22.12.2010 Mgr. André-Joseph Léonard (Président de la Conférence des évêques/ Voorzitter van de Bisschoppenconferentie)
10.01.2011 M./Dhr. Erik De Sutter (Unie van Religieuzen van Vlaanderen), M./Dhr. Daniel Sonveaux
(Conférence des Religieuses et des Religieux de Belgique, Jésuites de la Province Belge Méridionale et du Luxembourg/ Jezuïeten van Zuid-België en Luxemburg)
12.01.2011 M./Dhr. Jos Claes (Salésiens de Don Bosco de Belgique Nord/ Salesianen van Don Bosco van Noord-
België), M./Dhr. Joseph Enger (Salésiens de Don Bosco de Belgique Sud), M./Dhr. Fons Swinnen (Jésuites flamands/ Vlaamse jezuïten), M./Dhr. Gerard Van Malderen, (Abbaye de Saint Pierre et Paul/ Sint-Pieters en Paulusabdij), M./Dhr. André L. Simonart (Missionnaires d’Afrique belges/ Belgische missionnarissen van Afrika)
17.01.2011 M./Dhr. Paul Van Thielen, (Directeur général de la Police judiciaire fédérale/ Directeur-generaal van de federale gerechtelijke politie), M./Dhr. Glenn Audenaert (Directeur de la Police judiciaire fédérale de Bruxelles/ Directeur van de federale gerechtelijke politie van Brussel), M./Dhr. Eric Jacobs (Directeur des opérations de la Police judiciaire fédérale de Bruxelles/ Directeur operaties van de federale gerechtelijke politie van Brussel), M./Dhr. Peter De Waele, (Cellule pédophilie de la Police judiciaire fédérale de Bruxelles/ Cel pedofi lie van de gerechtelijke politie van Brussel)
19.01.2011 M./Dhr. Frank Schins (Président du Collège des procureurs généraux/ Voorzitter van het College van procureurs-generaal), M./Dhr. Cédric Visart de Bocarmé (Procureur général près la cour d’appel de Liège/ Procureur-generaal bij het hof van beroep te Luik)
19.01.2011 M./Dhr. Marc de le Court, (Procureur général près la cour d’appel de Bruxelles/ Procureur-generaal bij het hof van beroep te Brussel), M./Dhr. Claude Michaux (Procureur général près la cour d’appel de Mons/ Procureur-generaal bij het hof van beroep te Bergen) M./Dhr. Yves Liégeois, (Procureur général près la cour d’appel d’Anvers/ Procureur-generaal bij het hof van beroep te Antwerpen)
24.01.2011 M./Dhr. René Stockman (Congrégation des Frères de la Charité/ Congregatie van de Broeders van Liefde)
26.01.2011 M./Dhr. Gabriel Ringlet, (Professeur émérite/ Emeritus hoogleraar, UCL) M./Dhr. Karel Van Cauwenberghe (Président de l’Association des juges d’instruction/ Voorzitter van de Belgische Vereniging
van Onderzoeksrechters), Mme/Mw. Françoise Van den Noortgaete, (Juge d’instruction au tribunal de première instance de Tournai/ Onderzoeksrechter in de rechtbank van eerste aanleg van Doornik)
31.01.2011 Mme/Mw. Danièle Reynders, (Présidente du Conseil des procureurs du Roi/ Voorzitster van de Raad van procureurs des Konings), M./Dhr. Jean-Marie Bervens (Procureur du Roi de l’arrondissement de Bruges/ Procureur des Konings van het gerechtelijk arrondissement Brugge), M./Dhr. Bruno Bulthé
(Procureur du Roi de l’arrondissement de Bruxelles/ Procureur des Konings van het gerechtelijk arrondissement Brussel)
07.02.2011 M./Dhr. Jean-Marie Brabant, Mme/Mw. Sonia De Bruyne, Mme/Mw. Karine Minnen, Mme/Mw. Patricia Volders, (Commission Permanente de la Police Locale/ Vaste Commissie Lokale Politie)
09.02.2011 M./Dhr. Johan Delmulle (Procureur fédéral/ Federaal procureur)
09.02.2011 M./Dhr. Henri Heimans, (Cour d’appel de Gand/ Hof van beroep te Gent), M./Dhr. Luc Hennart
(Tribunal de première instance de Bruxelles/ Rechtbank van eerste aanleg te Brussel), M./Dhr. Henri Haex
(Tribunal de commerce de Louvain/ Rechtbank van koophandel te Leuven)
14.02.2011 M./Dhr. Thomas Doyle, (Prêtre américain, canoniste/ Amerikaans priester, canonist), M./Dhr. Christian Terras, (Revue Golias/ Tijdschrift Golias)
16.02.2011 M./Dhr. Marc Verwilghen, (Ancien ministre de la Justice/ Gewezen minister van Justitie), Mme/Mw. Laurette Onkelinx, (Ancien ministre de la Justice/ Gewezen minister van Justitie), M./Dhr. Stefaan De Clerck, (Ministre de la Justice/ Minister van Justitie)
21.02.2011 Mme/Mw. Anne Lemonne
(Institut National de Criminalistique et de Criminologie/ Nationaal Instituut voor Criminalistiek en Criminologie), Mme/Mw. Kristine Kloeck, Mme/Mw. Ellen Stassart (Child Focus), M./Dhr. Bernard Parmentier, (SOS-Enfants), M./Dhr. Stef Anthoni, (Centre de confi dence pour l’enfance maltraitée/ Vertrouwenscentrum, Kindermishandeling), M./Dhr. Daniel Martin
(Forum National pour une politique en faveur des victimes/ Nationaal Forum voor het Slachtofferbeleid)
21.02.2011 M./Dhr. Frans Heylen (Centrum Algemeen Welzijnswerk), Mme/Mw. Kris De Groof, Mme/Mw. Kris Stas (Steunpunt Algemeen Welzijnswerk), Mme/Mw. Charlotte Rigaux (Service d’aide aux victimes de Bruxelles I/ Dienst Slachtofferhulp Brussel I)
Mme/Mw. Anne-Françoise Dahin (Fédération des services laïques d’aide aux justiciables)
23.02.2011 M./Dhr. Christophe Adam, (Criminologue/ Criminoloog), M./Dhr. Werner Van Hout, M./Dhr. Benoît Marghem, (Direction générale des Établissements pénitentiaires/ Directoraat-generaal Uitvoering van Straffen en Maatregelen), M./Dhr. Engelbert Brebels (Prison de Merksplas/ Gevangenis van Merksplas), Mme/Mw. Valérie Lebrun (Prison d’Ittre/ Gevangenis van Itter), Mme/Mw. Annie Devos, (Direction générale des Maisons de Justice/ Directie-generaal Justitiehuizen), M./Dhr. Freddy Pieters, (Juge d’application des peines/ Strafuitvoeringsrechter, Tribunal de première instance de Bruxelles/ Rechtbank van eerste aanleg te Brussel)
28.02.2011 M./Dhr. Paul Lievens (Fédération des associations Similes francophones), M./Dhr. Bernard Pihet (UPPL), Mme/Mw. Michèle Janssens, M./Dhr. Aziz Harti (CAB), M./Dhr. Paul Cosyns (Universitair Forensish Centrum)
28.02.2011 M./Dhr. Stefan Bogaerts, (Université de Tilburg/ Universiteit Tilburg, KULeuven) M./Dhr. Kris Van Hoeck (I.T.E.R.), M./Dhr. Rudy Verelst (Psychiatre judiciaire/ Gerechtspsychiater), Mme/Mw. Marina Coppieters (Commission de probation/ Probatiecommissie)
02.03.2011 M./Dhr. Johan Put (KULeuven)
M./Dhr. Damien Vandermeersch (UCL)
14.03.2011 M./Dhr. Willem Joost Deetman (Commission d’enquête des Pays-Bas/ Nederlandse Onderzoekscommissie)
15.03.2011 M./Dhr. Denis Holsters, M./Dhr. Walter Michielsen, M./Dhr. Marc Nollevaux, M./Dhr. Michel Deneyer, (Ordre des médecins/ Orde van geneesheren)
M./Dhr. André Grubbels, (SPF Sécurité sociale, DG Personnes handicapées/ FOD Sociale Zekerheid, DG
Personen met een Handicap), Mme/Mw. Alice Baudine
(AWIPH), M./Dhr. Laurent Bursens, (VAPH), Mme/Mw. Sophie Donnay, Mme/Mw. Fabienne Cornet, (PHARE)
M./Dhr. Guy Boudrenghien, (Centres PMS/ PMS Centra)
M./Dhr. Stefan Grielens, (Centra voor Leerlingenbegeleiding)
16.03.2011 Mme/Mw. Barbara Poppe, (Vlaamse Jeugdraad), M./Dhr. Jan van Santvoet, (Scouts et Guides de Flandre/ Scouts en Gidsen Vlaanderen), Mme/Mw. Annick Hoornaert, (Commission Consultative des Organisations de Jeunesse/ Adviescommissie voor de
Jeugdorganisaties), M./Dhr. Jord Vandenhoudt
(Team Medisch Verantwoord Sporten), M./Dhr. René Hamaite (Directeur général du sport en Communauté française/ Directeur-generaal Sport bij de Franse Gemeenschap), M./Dhr. Cyriel Coomans, M./Dhr. Thierry Zintz, (Comité Olympique et Interfédéral Belge/ Belgisch Olympisch en Interfederaal Comité)

Bericht 26 van 27/10/2023

Hieronder de tekst, aangeboden als opinie aan De Standaard op 26/10/2023 als reactie op de zoveelste recuperatie door Rik Devillé van het misbruik in het Gentse Jezuïetencollege. De vraag kan hier, zoals in andere 'Devillé dossiers' gesteld worden waarom er geen alarmering geweest is van ouders, directies, de kerk op diverse echelons, en het gerecht, voorzover Rik Devillé al in kennis was van de feiten. Een tweede vaststelling is dat de directie van het college, in april 2010 geconfronteerd met meldingen van oud-studenten, ze allemaal doorverwezen heeft naar de kerkelijke commissie Adriaenssens en niet naar Rik Devillé en de Werkgroep Mensenrechten in de Kerk. Maar ook hier komt Devillé er mee weg, zelfs met enormiteiten als "gemiddeld hebben daders 30 tot 50 slachtoffers gemaakt in de loop van hun leven". Dit niet alleen in De Standaard maar ook in de Tafel van Vier van 26/03/2023. "100 daders (honderd) hadden dan genoeg gehad aan 4.000 slachtoffers om hun ding te doen. Als voortgegaan wordt op de 2.000 nu gekende meldingen gaat het om 50 daders in de katholieke kerk, dat is te belachelijk voor woorden, maar waarom zwijgt de wetenschap, de politiek, de kerk, het gerecht en de journalistiek en laat men individuen maar fulmineren en fabuleren? Derde vaststelling is dat Devillé in Godvergeten en nu ook aan de Tafel van Vier laconiek meldde dat hij z'n dossiers niet meer in z'n kelders maar 'elders' veilig had ondergebracht. Niet bij KADOC, waar hij nochtans een overeenkomst mee had en frauduleus, dwz om er voordeel mee te doen, de naam van KU Leuven en KADOC, archief Devillé, als label op z'n dozen heeft geplakt, zichtbaar in Godvergeten.

"Devillé onderuit: seksueel misbruik in de kerk, 100 daders die 4.000 slachtoffers gemaakt hebben?

In de DS van 26/10/2023 stond het er, nog sterker dan alles wat door Rik Devillé al gezegd was: “Maar een dader maakt gemiddeld dertig tot vijftig slachtoffers tijdens zijn leven.” Kan niemand dan even een berekening maken? Komt er dan een einde aan het fulmineren en fabuleren van wie allicht een aantal mensen geholpen heeft maar wiens alsmaar stijgend aantal ‘dossiers’ nooit door iemand zijn ingekeken, geanalyseerd, gerepertorieerd? Zelfs KADOC zit al 5 jaar te wachten op de 9.075 blz uit de 1.148 dossiers van seksueel misbruik, alsmede 1.241 correspondentie stukken, die als basis dienden voor het boek van Rik Devillé van 2019, ‘In naam van de vader’, dat als trigger en basis diende voor het programma Godvergeten.

Devillé, en met hem de programmamakers Ingrid Schildermans en Ibbe Daniëls gingen zelfs zo ver om in de begingeneriek van Godvergeten telkens een archiefdoos, gelabeld met ‘KU Leuven, KADOC, Archief van Rik Devillé, 20170344’ in beeld te brengen. Het gaf niet alleen legitimiteit aan zijn boek, maar ook aan zijn dossiers, aan de programmamakers, en aan het Vlaams Audiovisueel Fonds dat op 23/03/2020 besliste om 420.000 € betoelaging te geven aan het voorgestelde programma Godvergeten. Maar KADOC deelt op 19/10/2023 het volgende mee: “In tegenstelling tot wat Rik Devillé in zijn boek schrijft, zijn er nooit dossiers van slachtoffers van misbruik overgedragen aan KADOC. Enkele jaren geleden waren er wel gesprekken over een overdracht, ook een bezoek ten huize van Devillé waar de dossiers zich bevonden. Een feitelijke overdracht heeft evenwel nooit plaatsgevonden. Devillé had wel dit voornemen, schreef er blijkbaar over in zijn publicatie (wat jammer is, want voorbarig) en labelde zijn archiefdozen met ‘KADOC’, maar op een bepaald ogenblik veranderde hij zijn plannen en blies hij de overdracht af. Dat is zijn volste recht. De beslissing tot overdracht ligt immers volledig bij de eigenaar. We gaan er nu van uit dat de dossiers zich nog steeds bij Devillé thuis bevinden. Ze zijn in elk geval niet in KADOC en zijn er nooit geweest.”

Zowel de naam van de KU Leuven als van de archiefinstelling KADOC wordt hiermee te grabbel gegooid. Een minimaal onderzoek en research zou de goegemeente, de media en vooral ook de programmamakers en het VAF gealarmeerd hebben dat er wat betreft het aantal dossiers iets niet in de haak zat en nog altijd niet zit, en ook niet in het statement dat elke dader van seksueel misbruik in de kerk 30-tot 50 slachtoffers maakt in de loop van zijn leven. Reken even mee.

Neem 1.392 meldingen aan de arbitragecommissie en de opvangpunten van de kerk tot 30/06/2023, een aantal Adriaenssens dossiers van slachtoffers die zich niet meer gemeld hebben, nog enkele Devillé-dossiers en dossiers van het kantoor van Walter Van Steenbrugge die niet in de vorige begrepen zijn, dan kom je maximaal aan 2.000 slachtoffers die zich gemeld hebben. Voeg er nog 2.000 aan toe van degenen die zich nergens gemeld hebben en je komt voor de naoorlogse tijd aan 4.000 slachtoffers van seksueel misbruik door clerici en pastorale werkers die zich na het ontslag van Van Gheluwe op 22/04/2023 gemeld hebben of het nog kunnen doen (dark number).

Met maximaal 4.000 slachtoffers en gemiddeld 40 slachtoffers per dader kom je in gans de tijdspanne van 1945 tot 2023 aan 100 daders. Misbruik is een systeem maar Devillé is blijkbaar ook een systeem, waarbij geen einde komt aan het aantal dossiers, die als ze moeten ‘overgedragen worden’, niet bestaan, of in hoge mate onvolledig of onbestaande zijn.

Telkens als hij voor een overdracht van dossiers staat loopt er iets mis of kloppen de tellingen niet. Voor de inval bij Adriaenssens die toen 475 effectieve meldingen van misbruik had, kwam Devillé af met 495 die zich bij hem gemeld hadden. Hij ging die aan Adriaenssens overdragen, zo staat in het merkwaardige boek van Dirk Tieleman van 2011 over ‘Operatie Kelk’. Maar bij de eerste overdracht van 19 dossiers die door Devillé en Adriaenssens samen onder ogen genomen werden stelde Adriaenssens dat minstens de naam van het slachtoffer, de dader, de omstandigheden, enz in het dossier moesten staan. Die info was er dus niet. Van een verdere overdracht van ‘Devillé dossiers’ kwam niets meer in huis, wel was er enkele dagen later de inbeslagname van de 475 Adriaenssens dossiers.

De vaststelling dat een kerkelijke commissie op enkele weken tijd 475 meldingen van seksueel misbruik in de kerk kreeg terwijl Rik Devillé zelf, met alle goede wil en publieke bekendheid, het vertrouwen van maar enkele slachtoffers gekregen had, moet ondraaglijk geweest zijn. Rik Devillé had wel dossiers, maar van ‘mensenrechten in de kerk’, niet van slachtoffers van seksueel misbruik, zoals gesteld door Rik Torfs, een medestichter van de Werkgroep Mensenrechten in de kerk.

Dat Rik Devillé, in het voorjaar van 2010 nog een boek uitgeeft, “Het MISverstand, waarom nog naar de kerk gaan als er toch geen priesters meer zijn” waarin met geen woord gerept wordt over seksueel misbruik in de kerk, is daar de materiële illustratie van. Enkele weken later neemt van Gheluwe ontslag, op 22/04/2010, de dag zelf dat Marc van Gheluwe aan de kerkelijke commissie Adriaenssens z’n verhaal gedaan heeft, niet aan Devillé, niet aan Van Steenbrugge, niet aan de Werkgroep Mensenrechten in de Kerk. En voor de meeste aanmeldingen bij de arbitragecommissie, nadien bij de opvangcentra in de bisdommen en recent bij het centraal opvangpunt van seksueel misbruik in de kerk, is het niet anders gelopen. Ook niet voor de meldingen van slachtoffers bij de directie van het Gents Jezuïetencollege, die ze alle naar de commissie Adriaenssens heeft doorverwezen.

Op 16 juni 2010 vind dan de overdracht plaats van 115 Devillé dossiers die in hoofdzaak mensenrechten en geen misbruik betreffen. Slechts 6 van de 115 komen bv ook voor op de lijst van 481 van Adriaenssens. “Niet de melding door Godelieve Halsberge van misbruikdossiers in de Crypte van Mercier in Mechelen was de aanleiding tot de inval en inbeslagname bij Adriaenssens maar wel de overdracht van mijn dossiers aan het gerecht”, zal Devillé aan Dirk Tieleman verklaren. Op deze wijze kreeg ook het advocatenkantoor Van Steenbrugge toegang tot alle dossiers die ze alle op mp3 hebben ingesproken voorzover ze niet aanwezig waren in de luttele dossiers van Devillé. De 474 slachtoffers met een eerste spreken over misbruik, hebben nadien nooit nog iets gehoord van het gerecht, van de kerk (die hun adressen niet meer had) noch van de groep Mensenrechten in de kerk. Zij werden het zwijgen opgelegd, enkel het ‘gerecht’ mocht z’n werk doen, door hen mede door Devillé onrecht aan te doen zoals blijkt uit de ongeldigverklaring van de inbeslagnames.

De opvangpunten van de kerk, die volledig verzwegen zijn in Godvergeten, hebben evenwel de overgrote meerderheid van slachtoffers, ook Marc Van Gheluwe en nu de slachtoffers uit het Jezuïetencollege, opgevangen, gehoord, de daders geconfronteerd en verplicht tot financiële bijdrage aan het Dignity Fonds voor de tegemoetkoming en genoegdoening van de slachtoffers. Er zijn tijdelijke procedures opgezet tot schorsing van de daders uit het priesterlijke ambt tot en met de definitieve schorsing uitgesproken door Rome. De getuigenissen voor de parlementaire onderzoekscommissie zullen hiermee meteen een antwoord kunnen bieden op de massaverblinding na Godvergeten waarin slachtoffers zich opnieuw misbruikt voelden.

Bericht 25 van 25/10/2023

Omdat de mail aan @kamer.be maar een beperkte aantal MB kan ontvangen, zijn alle bijlagen op het internet beschikbaar gesteld die langs onderstaande linken kunnen gedownload en geëxploreerd.

Van: Frederik Beernaert [mailto:FBeernaert@vaf.be]
Verzonden: woensdag 25 oktober 2023 10:20
Aan: jan@hertogen.be
CC: Koen Van Bockstal <kvanbockstal@vaf.be>
Onderwerp: Re: Gedetailleerd goedkeuringsdossier met budget VAF voor "Godvergeten"

Geachte heer Hertogen

Volgend op uw vraag tot inzage bezorg ik u als bijlage de elementen van het aanvraagdossier die wij u in het kader van openbaarheid van bestuur kunnen bezorgen alsook het advies van onze beoordelingscommissie.

Vriendelijke groet

Frederik Beernaert